Здольнасць вызначаць адлегласць на вока, без прыбораў.
Мець добры в.
|| прым.вакаме́рны, -ая, -ае.
Вакамерная здымка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ачмурэ́лы, -ая, -ае (разм.).
Які знаходзіцца ў стане ачмурэння, страціў здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае.
Ачмурэлая галава.
|| наз.ачмурэ́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Fássungsgabe, Fássungskraft
f - спазнава́льная здо́льнасць, здо́льнасць да ху́ткага ўспрыня́цця (інфармацыі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дарава́нне, -я, н.
1.гл. дараваць.
2.мн. -і, -яў. Здольнасць, талент, а таксама асоба, якая валодае такімі талентамі.
Паэтычнае д.
Юныя дараванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
атупе́лы, -ая, -ае (разм.).
Які страціў здольнасць разумець што-н., разважаць; які выяўляе атупенне сваім знешнім выглядам.
Атупелая галава.
|| наз.атупе́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прызва́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Унутраная цяга і здольнасць да якой-н. справы, прафесіі.
П. да ваенна-марской справы.
Настаўнік па прызванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свядо́масць, -і, ж.
1.гл. свядомы.
2. Чалавечая здольнасць да ўзнаўлення рэчаіснасці ў мысленні; псіхічная дзейнасць як адлюстраванне рэчаіснасці.
Быццё вызначае с.
3. Стан чалавека пры здаровым розуме і памяці, здольнасць кантраляваць свае ўчынкі і пачуцці.
Страціць с.
4. Думка, пачуццё, поўнае разуменне чаго-н., уменне ацэньваць з’явы жыцця, разбірацца ў рэчаіснасці.
С. мас.
С. учынкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пачу́цце, -я, мн. -і, -яў, н.
Здольнасць адчуваць, успрымаць з’явы аб’ектыўнай рэальнасці.
Органы пачуццяў.
П. зроку.
П. слыху.
П. смаку.
П. нюху.
П. дотыку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Та́лент ’надзвычайныя здольнасці’; ’чалавек з надзвычайнымі здольнасцямі’ (ТСБМ), ’прыродны дар, здольнасць’, ’пакліканне’ (Ласт., Сл. ПЗБ), тале́нт ’тс’ (Байк. і Некр.), та́лінт ’здольнасць да нейкага майстэрства ці мастацтва’ (Варл.). Праз польск.talent, з франц.talent ’здольнасць, прыродны дар’, што да лац.talentum ’грэчаская мера вагі і грашовая адзінка’ < грэч.ταλαντον ’тс’, гл. талант. Развіццё значэння ад ’каштоўная манета’, ’каштоўны дар’ да ’прыродны дар’, ’выключныя здольнасці’ (Брукнер, 564; Длугаш-Курчабова, 493).