DoH (пісьмовае скар. ад Department of He alth) Міністэ́рства ахо́вы здаро́ўя (у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

джо́гінг

(ад англ. joy = рухацца, падскокваць)

павольны бег, бег для здароўя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гігіе́на, ‑ы, ж.

Навука аб захаванні здароўя і мерах папярэджання захворванняў, а таксама мерапрыемствы, якія садзейнічаюць гэтаму. Гігіена жылля. Гігіена працы.

[Ад грэч. hygieinós — здаровы; лекавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакамісава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго.

Разм. Вызначыць на перакамісіі стан здароўя, годнасці да чаго‑н. і пад. Перакамісаваць хворых. Перакамісаваць ваеннаабавязаных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камісава́цца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца; зак. і незак.

Разм. Вызваліцца (вызваляцца) на медыцынскай камісіі ад ваеннай службы, работы і пад. па стану здароўя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здаро́ўканне, ‑я, н.

Разм. Прывітанне пры сустрэчы з пажаданнем здароўя. — Што скажаш? — пачуўся характэрны голас Гартнага ў адказ на маё здароўканне. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

NHS [ˌeneɪtʃˈes] the NHS (скар. ад National Health Service) Дзяржа́ўная слу́жба ахо́вы здаро́ўя (у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., чаго, з інф. або са злуч. «каб».

1. Хацець што-н. здзейсніць, зрабіць, займець.

Жадаю бачыць сына.

2. каму-чаму і з інф. Выказваць якія-н. пажаданні, зычыць.

Жадаю вам здароўя.

|| зак. пажада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gesúndheitlich

1.

a

1) саніта́рны, гігіені́чны

2) які́ ма́е дачыне́нне да здаро́ўя

~e Betréuung — медыцы́нскае абслуго́ўванне

~e Éinrichtungen — устано́вы ахо́вы здаро́ўя

2.

adv у адно́сінах да здаро́ўя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кура́тар, ‑а, м.

1. Кіраўнік, апякун. Куратар студэнцкай групы.

2. Студэнт-медык, замацаваны за хворым у клініцы для назірання за станам яго здароўя.

[Ад лац. curator — апякун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)