writ [rɪt] n. law

1. прадпіса́нне, зага́д

2. по́зва, паве́стка; і́скавая зая́ва

3. relig. піса́нне;

Holy/Sacred Writ Бі́блія, Свяшчэ́ннае піса́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каса́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Абскарджанне і перагляд судовага рашэння, якое яшчэ не ўступіла ў законную сілу, вышэйстаячай судовай інстанцыяй па скарзе бакоў або пратэсце пракурора (спец.).

К. прысуду.

Падаць на касацыю.

2. Заява з просьбай аб пераглядзе або адмене судовага рашэння (разм.).

Падаць касацыю.

3. Адмена выбараў або прызнанне іх несапраўднымі ў выніку парушэння выбарчага закона.

|| прым. касацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

statement [ˈsteɪtmənt] n.

1. зая́ва, сцвярджэ́нне, дэклара́цыя, канстата́цыя;

a formal statement афіцы́йная зая́ва;

an inaugural statement усту́пная дэклара́цыя;

make a statement рабі́ць зая́ву

2. вы́піска раху́нку (у банку)

3. fml выка́званне;

Clearness of statement is mo re important than beauty of language. Яснасць выказвання важнейшая за прыгожыя словы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэклараты́ўны deklaratív, Deklaratións-;

дэклараты́ўная зая́ва Deklaratión f -, Erklärung f -, -en; Grúndsatzerklärung f -;

дэклараты́ўныя абяца́нні deklaratíve [-və] Verspréchungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vague

[veɪg]

adj.

няпэ́ўны, неазна́чаны; няя́сны, невыра́зны

a vague shape — невыра́зная фо́рма

a vague statement — няя́сная зая́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ска́рга

(польск. skarga)

1) выражэнне незадавальнення з прычыны якіх-н. непрыемнасцей;

2) афіцыйная заява аб няправільным дзеянні якой-н. асобы, установы, арганізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

podanie

н.

1. прашэнне; заява;

podanie o pracę — заява на працу;

złożyć podanie — падаць заяву;

2. паданне, легенда;

3. спарт. падача;

4. падача, уручэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пратэ́ст ’рашучае пярэчанне супраць чаго-небудзь, заява аб нязгодзе’ (ТСБМ), ст.-бел. протестъ ’тс’ (1711 г.), протестовати (1598 г.), укр. проте́ст ’тс’, рус. проте́ст ’тс’. Адваротны дэрыват дзеяслова протестовати, адпаведніка лац. prōtestāri ’ўрачыста абвяшчаць, сведчыць’; у далейшым запазычанне з ням. Protest у сучасным значэнні, што выводзяць з італ. protesto ’апратэставанне векселя’ (ЕСУМ, 4, 609; Банькоўскі, 2, 791; Фасмер, 3, 382).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

plea [pli:] n. fml

1. (for) про́сьба; упро́шванне

2. law апраўда́нне, падста́ва; зачэ́пка;

on the plea of пад ма́ркай

3. law афіцы́йная зая́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прэтэ́нзія, -і, мн. -і, -зій, ж.

1. Прад’яўленне сваіх правоў на валоданне кім-, чым-н., атрыманне чаго-н.

П. на спадчыну.

2. Паводзіны таго, хто жадае прызнання за ім якіх-н. добрых якасцей, якія ён сабе прыпісвае.

Чалавек з прэтэнзіямі.

П. на элегантнасць.

◊

Быць у прэтэнзіі на каго — адчуваць незадаволенасць, крыўду ў адносінах да каго-н.

|| прым. прэтэнзі́йны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Прэтэнзійная заява.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)