гушчэ́зны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вельмі густы. Гушчэзны зараснік. □ Яе прывезлі з далёкай Англіі. А да таго сланіха жыла ў гушчэзных лясах гарачай Афрыкі. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крушы́ннік, ‑у, м.
Дрэвы, кусты крушыны; зараснік крушыны. Урэшце прадраліся на квартальную лінію, напаўзарослую крушыннікам і малінаю. Масарэнка. Крушыннік згусціўся над самаю ручаінаю. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сліўня́к, ‑у, м.
Зараснік сліў. А на завулічных агародах, бо малінаўцы жылі па адзін бок вуліцы, уздоўж усіх платоў густа рос вішняк і сліўняк. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
porost, ~u
м.
1. параснік; зараснік;
2. рост; вырошчванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ляшчэ́ўнік м бат
1. (расліна) Háselnuss¦strauch m -(e)s, -sträucher;
2. (зараснік) Nússwäldchen n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ляшчы́ннік і ляшчэ́ўнік, ‑у, м.
Зараснік, кусты ляшчыны; арэшнік. Навокал нас — густы ляшчэўнік, асыпаны пустымі яшчэ арэхамі. Брыль. За апошнімі хатамі пачынаецца насып, шчыльна атулены ляшчыннікам. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трасце́ннік ‘зараснік трыснягу’ (Др.-Падб.). Гл. траснік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́мля ‘ламачча, гушчар, зараснік’ (мазыр., ГЧ). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ракі́тнік, ‑у, м.
1. Зараснік ракіты, кусты ракіты. Цякла тут з лесу невялічка Травой заросшая крынічка, Абодва берагі каторай Лазняк, ракітнік абступалі. Колас.
2. Род кустоў сямейства матыльковых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
буя́чнік, ‑у, м.
Буяковыя кусты, буяковы зараснік. Часам у ніжэйшых мясцінах па кірзавых халявах ботаў глуха шоргаў каляным веццем буячнік, з якога зляталі на мох блакітныя кроплі ягад. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)