папрыязджа́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Прыехаць, з’ехацца куды‑н. — пра ўсіх, многіх. [Няміра:] — Арандаваць зямлю папрыязджалі нетутэйшыя людзі. Чорны. Госці ахвотна пацягнуліся з усіх бакоў. Папрыязджалі нават і тыя сваякі ды знаёмыя, што жылі за сто і больш вёрст. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́страб, ‑а, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных з кароткай кручкаватай дзюбай і доўгімі вострымі кіпцюрамі, якая водзіцца ў лясах розных частак свету. У лесе жылі звяры і драпежныя птушкі: каршуны, совы, пугачы, ястрабы. Колас. Я бачыў, як ястраб галубку забіў. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спля́жыць сов., разг.

1. (лес) вы́рубить, уничто́жить;

2. (измять) истопта́ть;

3. загрязни́ть, затопта́ть;

~жылі ўсю падло́гу — загрязни́ли (затопта́ли) весь пол;

4. груб. (ударить) огре́ть, звездану́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АА́НЕС,

у шумера-акадскай міфалогіі першачалавек у абліччы паўрыбы-паўчалавека. Паводле Бераса, людзі жылі, як жывёлы, пакуль Аанес не выйшаў з мора і не навучыў жыхароў Вавілоніі пісьму, навукам, буд-ву гарадоў і храмаў, земляробству і інш.

т. 1, с. 8

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

індрыкатэ́рыі

(н.-лац. indricotherium)

вымерлыя гіганцкія бязрогія насарогі, якія жылі ў алігацэне і раннім міяцэне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеабіяцэно́з

(ад палеа- + біяцэноз)

прыродная сукупнасць арганізмаў, якія жылі разам і захаваліся ў выкапнёвым стане.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пантадо́нты

(н.-лац. pantodonta)

атрад вымерлых капытных, якія дасягалі памераў невялікага насарога; жылі ў палеагене.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пліяза́ўры

(ад гр. pleion = большы + -заўр)

буйныя марскія паўзуны атрада плезіязаўраў, якія жылі ў мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэнтакулі́ты

(н.-лац. tenticulita)

клас вымерлых малюскаў былі пашыраны ў сілуры — дэвоне, жылі ў моры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пада́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм.

1. Ежа, кінутая жывёле (часцей за ўсё сабаку). Сабака цярпліва чакаў падачкі.

2. перан. Тое, што даецца ад жалю як ахвяраванне, міласціна. Грашовая падачка. □ Ксяндзы ў асноўным жылі за кошт панскіх падачак. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)