бата́льны

(ад іт. battaglia = бой, бітва)

які адлюстроўвае ваенныя сцэны, баявыя дзеянні;

б. жанр — жанр выяўленчага мастацтва, прысвечаны ваеннай тэматыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ілюзі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ілюзіі.

•••

Ілюзійнае мастацтва — эстрадна-цыркавы жанр, які заключаецца ў паказе нумароў, заснаваных на падмане зроку або на ўменні артыста своечасова адцягнуць ад чаго‑н. увагу гледачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паро́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. Твор, сатырычны або камічна падроблены пад іншы твор.

П. на апавяданне.

2. перан. Насмешка, здзек са знешняга, няўдалага пераймання чаго-н., скажонага падабенства да чаго-н.

Не абутак, а адна п.

|| прым. парады́йны, -ая, -ае і парады́чны, -ая, -ае.

Парадыйны жанр.

Парадычны прыём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апавяда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апавядання (у 1 знач.), які змяшчае апавяданне. Апавядальны сказ. Апавядальны жанр. // Спакойны, эпічны. Твор [Шамякіна «Глыбокая плынь»] быў вывераны на лепшым вымяральніку: сэрцы чытача. Апавядальны тон рамана глыбока хвалюе. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксцэ́нтрыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.

1. Тое, што і эксцэнтрычнасць ​1 (у 2 знач.). Эксцэнтрыка характараў суседнічае з глыбокім псіхалагічным аналізам учынкаў. «Маладосць».

2. Жанр тэатральнага, цыркавога спектакля, пабудаваны на выкарыстанні эксцэнтрычных прыёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсэі́ст

(фр. essayiste)

пісьменнік, які распрацоўвае жанр эсэ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эсэі́ст

(фр. essayiste)

пісьменнік, які распрацоўвае жанр эсэ.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АГІЯГРА́ФІЯ

(ад грэч. hagios святы + ...графія),

жанр царкоўна-рэліг. л-ры, апавяданні пра жыццё святых. Гл. Жыціе.

т. 1, с. 76

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хро́ніка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

1. Запіс падзей у храналагічнай паслядоўнасці; летапіс.

2. Літаратурны твор, у якім паслядоўна паказана гісторыя грамадскіх, палітычных, сямейных і інш. падзей.

Сямейная х. пісьменніка.

3. Аддзел паведамленняў у газеце.

4. Фільм, прысвечаны падзеям бягучага грамадскага жыцця.

|| прым. храніка́льны, -ая, -ае.

Х. жанр.

Хранікальныя запісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gatunek, ~ku

gatun|ek

м.

1. гатунак, сорт;

w najlepszym ~ku — найлепшага гатунку;

~ek wyborowy — вышэйшы гатунак;

2. біял. від;

mieszanie ~ków — гібрыдызацыя;

3. жанр;

~ek literacki — літаратурны жанр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)