ігу́мення

(гр. hegoumeni = кіраўніца)

настаяцельніца праваслаўнага жаночага манастыра.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

а́дзіці

(санскр. aditi = бязмежжа, сусвет)

увасабленне жаночага пачатку ў старажытнаіндыйскай міфалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шыфо́н

(фр. chiffon = ануча)

тонкая баваўняная або шаўковая тканіна для жаночага адзення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Аванга́рд. Новае запазычанне праз рускую мову з французский avant‑garde. Пра польскае пасрэдніцтва гаварыць цяжка, бо мы не сустракаем формы авангарда жаночага роду (< awangarda < awangwardja). Фасмер, 1, 58; Шанскі, 1, А, 23.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Латры́на ’гультайка’ (Бяльк.). Запазычана з польск. totryni ’бессаромніца, подлая’ (Слаўскі, 5, 225). У ст.-бел. мове для назоўнікаў жаночага роду, якія абазначалі асобу, ужываўся суф. -ина (напр. охмистрина, гл. Булыка, Запазыч., 233).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карса́ж м.

1. уст. (частка жаночага ўбору) Léibchen n -s, Míeder n -s, -;

2. (пояс спадніцы) Bund m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэкальтэ́

(фр. décolleté)

глыбокі выраз у верхняй частцы жаночага адзення.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гермафрадыты́зм

(ад гермафрадыт)

наяўнасць прыкмет мужчынскага і жаночага полу ў аднаго арганізма; двухполавасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маскулініза́цыя

(ад лац. masculinus = мужчынскі)

развіццё ў асобін жаночага полу мужчынскіх палавых прымет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wéiblich

1.

a

1) жано́чы

2) жано́цкі

3) грам. жано́чага ро́ду

2.

adv па-жано́цкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)