нахвалі́ць, ‑хвалю, ‑хваліш, ‑хваліць; зак., каго-што.

Нагаварыць аб кім‑, чым‑н. многа добрага; расхваліць. — Лялька, а не конь... Жывот падцягнуты... Зубы, як адзін, шыя, нібы ў лебедзя. Грыва доўгая, што шоўк... — Ну ты, брат, нахваліш. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

transgress

[trænsˈgres]

v.t.

1) паруша́ць (зако́н, пра́віла)

2) пераступа́ць

to transgress the bounds of good taste — пераступі́ць мяжу́ до́брага то́ну

3) грашы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

хоро́шенький разг.

1. (миловидный) прыго́жанькі, харо́шанькі;

2. ирон. до́бры, до́бранькі;

хоро́шенькая исто́рия ирон. до́брая (до́бранькая) гісто́рыя;

◊

хоро́шенького понемно́жку до́брага патро́шку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Gúte

sub n -n дабро́

des ~n zu víel tun* — перастара́цца

álles ~! — усяго́ до́брага!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

няве́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жонка сына. Урачыста пажадаў [стары] сыну з нявесткай добрага здароўя. Брыль. Хутка знадворку прыходзяць дзве жанчыны — нявестка і дачка старо[й] гаспадыні. Чорны. Як добрая свякроў, то добрая і нявестка. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыбаўляць — прыбавіць і стан паводле знач. дзеясл. прыбаўляцца — прыбавіцца.

2. Тое, што прыбаўлена, прыбавілася. Добрага прыбаўлення вагі жывёлы дабіваюцца ў гэтым годзе жывёлаводы адкормачнага комплексу саўгаса «Дземехі» Рэчыцкага раёна. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

konwenans, ~u

м. кніжн. этыкет; правілы добрага тону;

nie przestrzegać ~ów — не прытрымлівацца правіл этыкету

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дрэ́нны, -ая, -ае; го́ршы, найго́ршы.

1. Пазбаўлены станоўчых якасцей, нездавальняючы, не такі, як трэба; проціл. добры.

Дрэнныя прадукты.

Д. почырк.

Дрэннае надвор’е.

Дрэннае абсталяванне.

Д. гаспадар.

Дрэнныя суседзі.

Дрэнныя даходы.

Дрэннае здароўе.

Здарылася найгоршае (наз.) з усяго, што можна было чакаць.

2. Заганны з маральнага боку; здатны на кепскія ўчынкі.

Дрэнныя паводзіны.

Д. чалавек.

3. Неспрыяльны, невясёлы, які не абяцае нічога добрага.

Дрэннае прадчуванне.

Дрэнныя аналізы крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

farewell

[,ferˈwel]

1.

interj.

1) быва́й здаро́ў, быва́йце здаро́вы!

2) быва́й, быва́йце! Шчасьлі́ва! Усяго́ до́брага!

2.

n.

разьвіта́ньне n.

3.

adj.

разьвіта́льны; апо́шні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

рэабіліта́цыя

(с.-лац. reabilitatio)

1) аднаўленне ў ранейшых правах, вяртанне добрага імя беспадстаўна абвінавачанай асобе;

2) вяртанне добрай рэпутацыі;

3) мед. устараненне вынікаў якой-н. цяжкай хваробы або траўмы (напр. р. хворага).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)