тра́нты, ‑аў; адз. няма.

Разм.

1. Лахманы; старая падраная адзежа, бялізна. [Марына:] — Былі б грошы, узяла б у Сомавай крэпжаржэтавы адрэз.. Даведаецца Андрэй, злаваць будзе. Ну і няхай злуе, не хадзіць жа мне ў старых трантах. Шахавец. [Іваноў:] — Адзін наш хлопец у трантах ходзіць, а зіма на дварэ. Новікаў. Калі той, хто назваўся шафёрам, скінуў з сябе абледзянелыя транты, перад позіркам паўстаў страшэнна схуднелы, змізарнелы чалавек. Навуменка.

2. Зневаж. Жаночыя ўборы. [Верхаводка да Дар’і:] Транты твае прадаваць пачну. Назапасіла, дзякуй богу, што хоць універмаг адкрывай. Губарэвіч. [Карніцкі:] — Няхай бы яна [Паліна] лепш патраціла свае грошы на кнігі, а не на мяшчанскія транты. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́ласць, ‑і, ж.

1. Добрыя, велікадушныя адносіны. Дзякуй вам за хлеб, за кашу і за міласць вашу. З нар.

2. Ахвяраванне, дар. [Аксіння:] — Ды кожнаму кланяйся ды прасі, як тае міласці, каб хаця невялічкую якую работу табе далі. Лынькоў. [Шугай:] — Бальшавікі, таварыш Каліна, не чакаюць міласцей ад прыроды. Яны заваёўваюць перамогу. Асіпенка.

•••

Ваша, твая (яго, яе, іх) міласць (уст. і іран.) — ужываецца як пачцівы зварот і пры ўпамінанні трэцяй асобы.

Змяніць гнеў на міласць гл. змяніць.

Міласці просім гл. прасіць.

На міласць бога (спадзявацца) — не рабіць ніякіх захадаў для паспяховага ажыццяўлення чаго‑н.

Па міласці каго — а) дзякуючы каму‑н.; б) перан. па чыёй‑н. віне.

Скажы на міласць гл. сказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́ва

1. сла́ва, -вы ж.;

во сла́ву Ро́дины на (у) сла́ву Радзі́мы;

2. (плохой отзыв, дурная репутация) нясла́ва, -вы ж., га́ньба, -бы ж.;

◊

на сла́ву на сла́ву, як ма́е быць;

сла́ва бо́гу дзя́куй бо́гу;

петь сла́ву (кому, чему) пець сла́ву (каму, чаму);

то́лько (одна́) сла́ва, что то́лькі (адна́) сла́ва, што.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́куй

1. (выражение благодарности) благодарю́, спаси́бо;

дз. (табе́, вам) — благодарю́ (тебя́, вас), спаси́бо (тебе́, вам);

2. в знач. сказ. спаси́бо;

дз. тава́рышам, што дапамаглі́ — спаси́бо това́рищам, что помогли́;

3. в знач. сущ. спаси́бо;

вялі́кі (вялі́кае) дз. — большо́е спаси́бо;

◊ дз. (дзя́каваць) бо́гу — сла́ва бо́гу;

дз. за ла́ску — благодарю́ поко́рно;

за дз. — за спаси́бо;

дз. не ска́жуць — спаси́бо не ска́жут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бог (кл. ф. Бо́жа) Gott m -es, Götter;

◊

Бог ве́дае разм. weiß Gott, weiß der Kúckuck;

дзя́куй Богу разм. Gott sei Dank!;

напрамі́лы Бог! um Góttes wíllen!;

не дай [барані́]

Бо́жа Gott bewáhre [behüte]!;

дай Бо́жа но́гі! разм. ich (er і г. д.) nahm die Béine unter den Arm [in die Hand];

Бо́жа мой! mein Gott, du líeber Hímmel;

Бог ба́чыць bei Gott!;

аднаму́ Богу вядо́ма weiß der Hímmel;

з Богам! in Góttes Námen!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Gott

m -es, Götter Бог, бо́жышча

~ sei Dank! — дзя́куй Бо́гу!

~ befóhlen! — з Бо́гам!

um ~es wíllen! — далібо́г!

~ bewáhre [behüte]! — барані́ [крый] Бо́жа!

zu ~ béten — малі́цца Бо́гу

~ hábe ihn sélig! — ца́рства яму́ нябе́снае!

auf ~ báuen — спадзява́цца на Бо́га

weiß ~! — Бог ве́дае!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pleasure [ˈpleʒə] n.

1. задавальне́нне; прые́мнасць;

take pleasure in doing smth. рабі́ць што-н. з задавальне́ннем;

It’s a pleasure to me. Мне прыемна.

2. заба́ва, адпачы́нак;

Are you here on business or for pleasure? Вы тут па справе ці адпачываеце?

3. (у ветлівых адказах) : Thank you for helping me. – My pleasure./It was a pleasure. Дзякуй за дапамогу. – Калі ласка;

Will you take it along to the office? – With pleasure. Ці не аднесяце вы гэта ў офіс? – Безумоўна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паклані́цца, ‑ланюся, ‑лонішся, ‑лоніцца; зак.

1. Зрабіць паклон (як знак прывітання, удзячнасці, павагі, у час малітвы і пад.). — Добры дзень! — сказаў.. [настаўнік], падыходзячы да грамады... Шмат хто з сялян знялі шапкі і пакланіліся... Чарот. — А за тое, што вы мне на старасці такое шанаванне зрабілі, яшчэ раз — шчырае дзякуй! — і .. [Вобрык] пакланіўся ўсёй зале. Дуброўскі.

2. Перадаць каму‑н. паклон, прывітанне; засведчыць каму‑н. сваю павагу. — Сустрэнеш — пакланіся.. [дачцэ] у ногі ад мяне і скажы: бацька вінаваты перад ёю. Бажко. — Не забудзьце пакланіцца сястрыцы! — папрасіла ад сябе гаспадыня. Гартны.

3. Уніжана папрасіць. Васіль жа чакаў, што Аўгіня, прыціснутая нястачаю, засмуткуе па куску хлеба і сама прыйдзе да яго, пакланіцца яму і будзе ўніжацца перад ім. Колас.

4. Выказаць сваім наведваннем асаблівую пашану, павагу, адданасць каму‑, чаму‑н. Ніколі не забудзецца маленькі чэх Урбанэк з кветкамі, які прыйшоў разам з маткаю пакланіцца загінуўшым. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dánken

vi

1) (j-m für etw. a) дзя́каваць (каму-н. за што-н.)

dánke! — дзя́куй

déine Mühe dankt dir níemand — ніхто́ не ацэ́ніць твае́ намага́нні

j-m, éiner Sáche (D) ~ — быць абавя́заным каму́-н., чаму́-н.

2) адка́зваць (на прывітанне, запрашэнне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chwała

chwał|a

ж. хвала; слава;

okryć się ~ą — пакрыць сябе славай;

~a Bogu — дзякуй Богу;

poległy na polu ~y — палеглы ў баі (на ратным полі);

~a z własnych ust śmierdzi — чужая пахвала як гром грыміць, а самахвальства смярдзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)