узіра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. у каго-што. Вельмі ўважліва, напружана глядзець куды-н., на каго-, што-н.; углядацца.

У. ў далячынь.

У. ў твар.

2. у што. Разглядаць сябе ў чым-н., глядзецца ў што-н.

У. ў люстэрка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зо́рыць, зору, зорыш, зорыць; незак.

Глядзець, углядацца; сачыць. Марына кланяецца нізка, І Богут зорыць весялей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ба́кала ’разява’ (Нас.). Паводле Нас., ад ба́чыць ’глядзець’. Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

колоко́льня звані́ца, -цы ж.;

◊

смотре́ть со свое́й колоко́льни глядзе́ць са сваёй звані́цы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

kíeken

vi дыял. глядзе́ць, пазіра́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зве́рху, прысл.

1. У напрамку ўніз.

З. пасыпалася лісце.

Глядзець з. ўніз (таксама перан.: адносіцца да каго-н. з пагардай, высакамерна).

2. З боку вышэйстаячых органаў.

Дырэктыва з.

3. Па паверхні, у верхняй частцы чаго-н.

Тлушч плавае з.

Масла сапсавалася толькі з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

look daggers (at)

глядзе́ць, пазіра́ць на каго́ зь няна́вісьцю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тэлеперада́ча ж Férnsehsendung f -, -en;

глядзе́ць тэлеперада́чу férnsehen* аддз vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Вы́гледка ’люстэрка’, ву́гледка ’тс’ (КСТ). Мясцовае ўтварэнне ад выгляда́ць, глядзець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скажэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Звар’яцелы, ненармальны, шалёны. [Марына:] — І вы ўжо не хочаце глядзець? .. Адвярнуліся, як ад скажэннай. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)