tádelnswert, tádelnswürdig

a ва́рты га́ньбы, які́ заслуго́ўвае папро́к, гане́бны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deplorable

[dɪˈplɔrəbəl]

adj.

1) жа́ласны, жалюго́дны; пры́кры, гане́бны

a deplorable accident — пры́кры вы́падак

a deplorable misuse of money — ва́ртае жа́лю злоўжыва́ньне грашы́ма

2) ве́льмі благі́, гане́бны

deplorable living conditions — мізэ́рныя ўмо́вы жыцьця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disgraceful

[dɪsˈgreɪsfəl]

adj.

гане́бны, сканда́льны

disgraceful behavior — гане́бныя паво́дзіны

a disgraceful scene — сканда́льная сцэ́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unmanly

[ʌnˈmænli]

adj.

1) немужчы́нскі; кво́лы (і хара́ктарам); баязьлі́вы

2) гане́бны; які́ прыніжа́е го́нар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

haniebny

1. ганебны, бясслаўны, нікчэмны;

2. вельмі кепскі; дрэнны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

deplorable [dɪˈplɔ:rəbl] adj. fml гане́бны; жа́ласны; су́мны; пры́кры;

a deplorable fact пры́кры факт;

in a deplorable state у су́мным ста́не; у заняпа́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shocking

[ˈʃɑ:kɪŋ]

adj.

1) жахлі́вы, ашаламля́льны

2) сканда́льны; агі́дны, гане́бны, абура́льны

3) informal ве́льмі благі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

по́длы, ‑ая, ‑ае.

Нізкі ў маральных адносінах; ганебны, несумленны. [Тарас Іванавіч:] — Разумныя людзі спачуваюць вам, дурні, прахвосты ганяць, а болей хітрыя і подлыя маўчаць. Колас. — Дзе ты яе [цялушку] ўжо знойдзеш? — махнуў рукою Вабёр. — Хто ўзяў, той і хаваць умее. — Платон Грушка абурыўся на нечы такі подлы ўчынак. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niesławny

niesławn|y

бясслаўны, няслаўны; ганебны;

śmierć ~a — ганебная (бясслаўная) смерць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апага́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

1. што. Забрудзіць, сапсаваць чым‑н. брудным; запаганіць. Апаганіць хату. // Наздзекавацца, абняславіць што‑н., якое‑н. месца, забрудзіўшы яго. Апаганіць магілу.

2. каго-што. Наздзекавацца з каго‑, чаго‑н., зрабіўшы ганебны ўчынак. Апаганіць дзяўчыну. Апаганіць імя.

3. што. Якім‑н. учынкам, словам зрабіць непрыемнасць. Апаганіць настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)