аблысе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў лысы; палыселы. Аблыселая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гасуда́р, ‑а, м.

Гіст. Галава манархічнай дзяржавы; цар, імператар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злысе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зусім лысы; аблыселы. Злыселая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калдунава́ты, ‑ая, ‑ае.

Са зблытанымі, скудлачанымі валасамі. Калдунаватая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэр, ‑а, м.

Галава муніцыпалітэта ў некаторых зарубежных краінах.

[Фр. maire ад лац. major — большы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́маў, ‑ава.

Які належыць сому. Сомаў вус. Сомава галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аве́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да авечак, належыць авечкам. Авечы статак. Авечая воўна. // Прыгатаваны з малака авечкі. Авечы сыр.

•••

Авечая галава гл. галава.

Воўк у авечай шкуры гл. воўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вужо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вужа. Вужовая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крутало́бы, ‑ая, ‑ае.

З крутым лобам. Круталобая галава. Круталобы алень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

splitting headache

галава́ трашчы́ць (ад бо́лю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)