рэлье́фны

(ад рэльеф)

1) які выступае над паверхняй, выпуклы;

2) перан. выразны, ясны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Выра́знасць (БРС). Да выра́зны. Калька рус. вырази́тельность (Крукоўскі, Уплыў, 118). Але не выключана, калі меркаваць па націску, і запазычанне з польск. wyrazność.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clear-cut

[,klɪrˈkʌt]

adj.

я́сны, пэ́ўны, выра́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

terse

[tɜ:rs]

adj.

сьці́слы, выра́зны, лякані́чны (стыль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

значи́тельный

1. (большой) зна́чны; (важный) ва́жны;

значи́тельные успе́хи зна́чны по́спех;

в значи́тельной ме́ре у зна́чнай ступе́ні (ме́ры);

2. (многозначительный) шматзна́чны; (полный выразительности) выра́зны;

значи́тельный взгляд выра́зны (шматзна́чны) по́зірк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

plástisch

a

1) пласты́чны

2) выра́зны, нагля́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hörbar

a чу́тны, выра́зны

kaum ~ — ледзь уло́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выя́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Відавочны для ўсіх; бясспрэчны. [Раман] зноў вандраваў у воласць і нёс на сваім твары выяўны смутак. Колас.

2. Выразны. Выяўны малюнак. Выяўны гоман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́бкі, -ая, -ае.

1. Які лёгка гнецца і разгінаецца; пругкі.

Г. дубец.

2. перан. Багаты адценнямі, выразны (пра голас, характар і пад.).

Г. голас.

3. перан. Здольны ўмела і хутка рэагаваць на пэўныя ўмовы, абставіны, прызвычайвацца да іх.

Гібкая палітыка.

|| наз. гі́бкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́чырк м. Hándschrift f -, -en, Schrift f -, -en;

выра́зны по́чырк kláre [léserliche] Hándschrift

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)