сырэ́ц, ‑рцу, м.

1. Не да канца выраблены або не ачышчаны прадукт. Спірт-сырэц. Шоўк-сырэц.

2. Тое, што і сыравіна. [Кравец:] — Ён [сын] інжынер там, дзе жалеза з сырцу выплаўляюць. Горы там, піша, страх. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разде́ланный

1. (о земле) разро́блены, уро́блены;

2. (обработанный) вы́раблены; (окрашенный) пафарбава́ны, размалява́ны;

3. (о туше животного) разабра́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дубіць.

2. у знач. прым. Выраблены дубленнем. Дубленая скура. // Зроблены з футра або скур, апрацаваных дубленнем. За сталом у чырвоным дублёным кажусе сядзеў выселкаўскі брыгадзір Лявон Гарнастай. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сырэ́ц м. спец. (не да канца выраблены):

шоўк-сырэ́ц Róhseide f -;

ску́ра-сырэ́ц úngegerbtes Léder, Róhleder n -s;

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́разаны

1. (выдалены) áusgeschnitten; мед. тс. operíert;

2. (выраблены) geschnítzt (з дрэва); geméißelt (з каменя);

3. (зарэзаны, забіты) níedergemetzelt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Валья́н ’шурпаты валік, з дапамогай якога гатовая тканіна накручваецца на таварна-здымны валік’ (КТС). Да вал (?). Даль (1, 163) прыводзіць вальян, вальявочный, вальячный ’разная, чаканная работа’, якія звязвае (гл. таксама Шанскі, 1, В, 15) з вальяжный ’прыгожа выраблены’ < во‑льячный ад льяк ’форма пры ліцці’. Тады, магчыма, вальян — гэта спецыяльна адліты вал з адпаведнымі «шурпатасцямі».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камво́льны

(ад ням. Kammwolle = чэсаная воўна)

1) выраблены з тонкай чэсанай шэрсці (к-ыя тканіны);

2) заняты вырабам тонкіх шарсцяных тканін (к. камбінат).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АНО́Д

(ад грэч. anodos узыходжанне),

1) дадатны полюс (клема) крыніцы эл. току (гальванічнага элемента, акумулятара, эл. машыны). Ад анода ў знешнім эл. ланцугу накіраваны эл. ток.

2) Дадатны электрод электравакуумных і іонных прылад, звычайна выраблены з тугаплаўкіх металаў (тантал, малібдэн, чэрнены нікель), калі ахаладжэнне прымусовае — з медзі; іонных прылад — з матэрыялаў з малой другаснай эмісіяй (графіт, жалеза).

3) Дадатны полюс электрычнай дугі, электралітычнай ванны (гл. ў арт. Электроліз).

т. 1, с. 374

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

касцяны́, ‑ая, ‑ое.

1. Выраблены з косці (у 3 знач.). Касцяныя гузікі. Касцяная ручка нажа. □ Анатоль прайшоў у будан, моўчкі сагнуўся і падняў з коўдры белую касцяную расчоску з ручкай накшталт рыбінай галавы. Ваданосаў.

2. Здабыты, прыгатаваны з касцей жывёлы. Касцяная мука. Касцяны клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праду́кт

(лац. productus = выраблены)

1) тое, што атрымліваецца ў выніку працы чалавека (фізічнай, разумовай);

2) мн. харчы;

3) перан. вынік, рэзультат чаго-н. (напр. класы — п. развіцця грамадства).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)