officiate [əˈfɪʃieɪt] v.

1. (at) выко́нваць рытуа́л;

officiate at a wedding спраўля́ць абра́д шлю́бу

2. выко́нваць абавя́зкі;

officiate as host быць за гаспадара́;

officiate as chairman старшы́нстваваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акампані́раваць, акампанава́ць

(іт. accompagnare)

выконваць акампанемент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апрэтава́ць

(фр. apprêter)

выконваць апрэтуру 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

талачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; незак. (разм.).

1. Выконваць якую-н. работу талакою (у 1 знач.).

2. што. Таптаць, мясіць (пасевы, траву).

Т. пасевы.

|| зак. сталачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; -ло́чаны (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., каму-чаму.

1. Выконваць другую партыю пры спяванні або ігры на музычным інструменце (спец.).

Бас уторыць тэнару.

2. Паўтараць якія-н. гукі.

Лясное рэха ўторыць стуку сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sacredly [ˈseɪkrɪdli] adv. свя́та, непару́шна;

preserve an oath sacredly свя́та выко́нваць кля́тву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вы́парадчыць ’прыводзіць у парадак; дакладна выконваць даручэнні’ (Нас.). Гл. парадак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазні́цца, пазню́ся, по́знішся, по́зніцца; незак.

1. З’яўляцца пазней за вызначаны час.

П. на заняткі.

2. Выконваць што-н. пазней, чым трэба.

П. з сяўбой.

3. Затрымлівацца дзе-н.

Не пазніся, завідна прыходзь дамоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяжу́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак.

1. Выконваць па чарзе якія-н. абавязкі.

Д. па вакзале.

Д. ля склада.

2. Неадлучна прысутнічаць пры кім-, чым-н.

Д. ля пасцелі хворага.

|| наз. дзяжу́рства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абяца́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Абяцанне (часцей нявыкананае).

Абяцанкі-цацанкі, а дурню радасць (прыказка).

◊

Карміць абяцанкамі каго (разм., неадабр.) — даваць абяцанні што-н. зрабіць, але не выконваць іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)