фікцыяналі́зм

(ад лац. fictio, -onis = выдумка)

ідэалістычная філасофская канцэпцыя, паводле якой наша ўяўленне пра свет з’яўляецца сукупнасцю ілюзій, фікцый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́мысел, ‑слу, м.

Тое, што створана фантазіяй, уяўленнем. Казачны вымысел. Аўтарскі вымысел. □ Працуючы з маладымі аўтарамі, трэба ставіць перад імі пытанне фантазіі, мастацкага вымыслу. Чорны. Хочаш узлятаць — мацней апірайся на зямлю. Толькі не дазваляй ёй спутваць крылле вымыслу. Лужанін. // Тое, што супярэчыць рэчаіснасць выдумка; хлусня. Вымысел варожых элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wymysł, ~u

м.

1. выдумка; фантазія;

2. ~y мн.; гл. wymyślanie 3

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інсінуа́цыя

(лац. insinuatio = ліслівасць, падлашчванне)

злосная выдумка, паклёп з мэтай зняславіць каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сафі́зм

(гр. sophisma = выдумка, галаваломка)

вывад, які толькі фармальна здаецца правільным, бо заснаваны на наўмысна няправільным падборы зыходных палажэнняў (параўн. паралагізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

invention

[ɪnˈvenʃən]

n.

1) вынахо́дзтва n.

2) вынахо́дка f. (то́е, што вы́найдзена)

3) вынахо́длівасьць f.

4) вы́думка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стряпня́ ж., разг.

1. (действие) гатава́нне, -ння ср.; майстрава́нне, -ння ср.; фабрыкава́нне, -ння ср.; см. стря́пать;

2. (еда) е́жа, род. е́жы ж.;

невку́сная стряпня́ нясма́чная е́жа;

3. перен. (выдумка) вы́думка, -кі ж., мазня́, -ні ж.; (писанина) пісані́на, -ны ж.; (фабрикация) фабрыка́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

небылі́ца, ‑ы, ж.

1. Паведамленне пра тое, чаго не бывае ў рэчаіснасць выдумка. [Вайцяхоўскі:] — Тут, чалавеча, так перамешана быль з небыліцай, што цяжка адрозніць, дзе праўда, а дзе творчая фантазія расказчыкаў. Машара. // Плёткі, хлусня. Бабы-пляткаркі, .. сабраўшыся ля калодзежа, разносяць небыліцы; — Гэта ж дзіва — пайсці ад мужыка. Каваль.

2. Від жартаўлівых твораў вуснай славеснасці; казка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прикра́са ж. (мн. прикра́сы)

1. прыкра́са, -сы ж.; прыхаро́шванне, -ння ср.; (вымысел) вы́думка, -кі ж.;

2. (украшения) упрыго́жанні, -нняў мн.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міф

(гр. mythos = паданне)

1) старажытнае народнае паданне пра легендарных герояў, багоў, пра паходжанне свету і з’яў прыроды;

2) перан. вымысел, выдумка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)