wkopywać się

незак.

1. укопвацца; зарывацца;

2. разм. трапляцца; выдаваць сябе; ублытвацца (у непрыемнасці)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdradzać się

незак. z czym выдаваць сябе чым;

zdradzać się z niechęcią — праяўляць непрыхільнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

confess

[kənˈfes]

v.

1) прызнава́ць (віну́, сла́басьць); выдава́ць (сакрэ́т)

2) спавяда́цца (сьвятару́)

3) спавяда́ць (пра сьвятара́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

denounce

[dɪˈnaʊns]

v.t.

1) асуджа́ць, га́ніць, ганьбава́ць, публі́чна крытыкава́ць

2) выдава́ць; дано́сіць; абвінава́чваць

3) дэнансава́ць (умо́ву)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hand over

а) аддава́ць друго́му

б) выдава́ць каго́ каму́

Hand over your money! — Аддава́й гро́шы!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ration​2 [ˈræʃn] v.

1. выдава́ць паёк

2. забяспе́чваць харчава́ннем;

The army is well rationed. Армія добра забяспечваецца харчаваннем.

3. нармірава́ць; размярко́ўваць па ка́ртках;

Bread was rationed. Хлеб выдаваўся па картках.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

друкава́ць

(польск. drukować, ад ням. drucken)

1) з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў адціскаць на паперы якія-н. знакі (літары, лічбы, чарцяжы, малюнкі і інш.), выдаваць такім спосабам у свет;

2) змяшчаць у друку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

verpétzen

vt разм. выдава́ць (каго-н.); нагаво́рваць, паклёпнічаць, дано́сіць (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

héucheln

vi, vt крываду́шнічаць, выдава́ць сябе́ (за каго-н.)

Únschuld ~ — прыкі́двацца невінава́тым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Свіршч ‘дзірачка, якая праточана чарвяком’ (Нас.). Хутчэй за ўсё, аддзеяслоўны назоўнік ад свірашчэ́ць ‘выдаваць рэзкі прарэзлівы голас’ (Ласт.), параўн. свісту́н ‘пусты арэх з дзірачкай’ (Нас., Касп.). Параўн. таксама іншае ўтварэнне ад таго ж дзеяслова — свіраст (свіра́ст) ‘рэзкі прарэзлівы гук’ (Ласт.). Гл. свірчэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)