утраі́х прысл (пра асоб рознага полу або пра наз ніякага роду) zu dritt, zu dréien

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́барчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выбараў службовых асоб галасаваннем. Выбарчы ўчастак. Выбарчы сход, бюлетэнь. Выбарчае права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінарама́н, ‑а, м.

Мастацкі кінафільм з вялікай колькасцю дзеючых асоб, які ахоплівае шырокае кола жыццёвых з’яў і падзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працаўладкава́нне, ‑я, н.

Дзяржаўнае забеспячэнне працай некаторых катэгорый асоб (дэмабілізаваных, інвалідаў і пад.). Камісія па працаўладкаванню. Працаўладкаванне інвалідаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстэрытарыя́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Права замежных асоб і арганізацый не падпарадкоўвацца мясцовым законам, абумоўленае афіцыйнымі дагаворамі паміж дзяржавамі.

[Ад лац. ex — з і territorialis — які знаходзіцца на тэрыторыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цітр, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Надпіс на кадры ў кінафільме, што перадае словы дзеючых асоб.

2. -у. У хіміі: канцэнтрацыя раствору, што ўжываецца для цітравання.

|| прым. ці́травы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магістрату́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

1. Адна з форм падрыхтоўкі навуковых кадраў з ліку асоб, што маюць вышэйшую адукацыю і рыхтуюцца да атрымання акадэмічнай ступені магістра.

2. У некаторых краінах: назва судовага ведамства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

люстрацыя,

рэлігійныя абрады; працэдцра праверкі дзяржаўных асоб.

т. 9, с. 409

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

VVN

= Vereinigung der Verfolgten des Naziregimes – Аб’яднанне асоб, якія праследаваліся пры нацызме

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

збо́рнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць зборнага (у 2, 5 знач.).

2. Здольнасць абазначаць сукупнасць прадметаў або асоб як адзінае цэлае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)