катэтэрыза́цыя, ‑і, ж.

Увядзенне катэтэра ў поласць арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгенера́цыя, -і, ж.

Выраджэнне, пагаршэнне ад пакалення да пакалення біялагічных, а таксама псіхічных адзнак арганізма.

|| прым. дэгенераты́ўны, -ая, -ае; наз. дэгенераты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імунітэ́т, -у, М -тэ́це, м. (спец.).

1. Неўспрымальнасць арганізма да заражэння хваробамі.

Набыты і.

Выпрацаваць і. супраць чаго-н. (таксама перан.: здольнасць процістаяць чаму-н.).

2. Выключнае права, якое даецца пэўным асобам, не падпарадкоўвацца некаторым агульным законам.

Дыпламатычны і. (недатыкальнасць асобы, памяшканняў дыпламатаў).

|| прым. іму́нны, -ая, -ае (да 1 знач.) і імунітэ́тны, -ая, -ае.

Імунная рэакцыя арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метаста́з, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Развіццё другасных ачагоў захворвання ў новых месцах арганізма, а таксама сам такі ачаг.

|| прым. метастаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біяге́нны, ‑ая, ‑ае.

Які падтрымлівае, стымулюе развіццё арганізма, жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загартава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць загартаванага. Загартаванасць сталі. Загартаванасць арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыятэ́з, ‑у, м.

Схільнасць арганізма да якіх‑н. захворванняў.

[Ад грэч. diáthesis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэінфе́кцыя, ‑і, ж.

Паўторнае заражэнне арганізма той самай хваробай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стамля́льнасць, ‑і, ж.

Схільнасць да стамлення. Хуткая стамляльнасць арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экагене́з, ‑у, м.

Гістарычны працэс змянення экалагічных уласцівасцей арганізма.

[Грэч. óikos — жыллё і genesis — паходжанне, узнікненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)