dahínscheiden

* vi (s) паміра́ць, аддава́ць Бо́гу душу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Навярта́ць ’пагражаць’ (чачэр., Мат. Гом.). Няясна, ці звязана з вяртаць ’аддаваць назад’; магчымая сувязь праз аргатычнае навярнуць ’моцна ўдарыць’ ці рус. разм. дать сдачи ’пабіць’. Гл. таксама навярнуць ’нагаварыць на каго-н.’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адда́ча, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. аддаваць — аддаць (у 1, 2, 5 і 6 знач.).

2. Спец. Каэфіцыент карыснага дзеяння механізма. Аддача лямпачкі напальвання. // Карысць, якая чакаецца ад таго, на што былі зроблены пэўныя затраты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

homage

[ˈhɑ:mɪdʒ]

n.

паша́на, пава́га f.

to pay homage — аддава́ць паша́ну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

entrust

[ɪnˈtrʌst]

v.t.

1) давяра́ць

2) даруча́ць; аддава́ць пад апе́ку (дзяце́й)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reward​2 [rɪˈwɔ:d] v. (for) узнагаро́джваць; аддава́ць нале́жнае;

How can I reward your kindness? Як мне адплаціць за тваю дабрату?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

салютава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каму-чаму.

Аддаць (аддаваць) салют. З франтоў ішлі добрыя весткі, недзе амаль штодня салютавала Масква. Марціновіч. / у вобразным ужыв. Мора пырскамі гневу свайму салютуе. Чорны. Паравозу на раз’ездзе салютуюць семафоры. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предпочита́ть несов. аддава́ць перава́гу (каму, чаму, перад кім, перад чым, над кім, над чым); лічы́ць за ле́пшае;

предпочита́ть поле́зное прия́тному аддава́ць перава́гу кары́снаму пе́рад (над) прые́мным;

он предпочита́ет остава́ться до́ма ён лі́чыць за ле́пшае застава́цца до́ма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахвярава́ць

(ст.-польск. ofiarowac, ад с.-лац. offerre)

1) добраахвотна аддаваць, прыносіць у дар што-н.;

2) адмаўляцца ад каго-н., чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аддава́цца несов.

1. в разн. знач. отдава́ться; (увлекаться чем-л. — ещё) предава́ться; см. адда́цца 1;

2. страд. отдава́ться; предава́ться; обрека́ться; определя́ться; см. аддава́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)