краяві́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Агульны выгляд якой-н. мясцовасці.

Краявіды Полаччыны.

2. Малюнак, карціна, якая адлюстроўвае віды прыроды, а таксама апісанне прыроды ў літаратурных творах.

Краявіды ў творах Якуба Коласа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асамбле́я, -і, мн. -і, -ле́й, ж.

1. Агульны сход якой-н. міжнароднай арганізацыі.

Генеральная А.

Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

2. (уст.). У эпоху Пятра I: баль, вечар з забавамі.

|| прым. асамбле́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сшы́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Сшытыя лісты чыстай паперы ў вокладцы.

Сшыткі ў клетку.

Агульны с.

2. Складзены, але не разрэзаны друкаваны аркуш у кнізе, брашуры і пад. (спец.).

|| прым. сшы́ткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агульнабелару́скі, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсіх беларусаў, для ўсёй Беларусі. Над дыялектамі ўзвышаецца агульнабеларуская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнагарадскі́, ‑ая, ‑ое.

Агульны для ўсяго горада; аб’ядноўвае ўсе гарадскія арганізацыі, мерапрыемствы. Агульнагарадская дэманстрацыя. Агульнагарадскі суботнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнадзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсёй дзяржавы, які датычыць усёй дзяржавы. Агульнадзяржаўны план. Агульнадзяржаўныя накапленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнарэспубліка́нскі, ‑ая, ‑ае.

Агульны для ўсёй рэспублікі; распаўсюджаны па ўсёй рэспубліцы. Агульнарэспубліканскі план. Агульнарэспубліканскія паказчыкі вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і купіраваны. Выбірай любое месца: агульны вагон, плацкартны, купэйны, мяккі. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжрэспубліка́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які існуе, адбываецца паміж рэспублікамі.

2. Агульны для некалькіх рэспублік. Міжрэспубліканская кантора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Háuptversammlung

f -, -en агу́льны сход

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)