яйцакла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Вонкавы палавы орган многіх насякомых і некаторых рыб, які служыць для адкладвання яец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Садо́к ’штучны вадаём для развядзення рыбы’, ’памяшканне для трымання, гадоўлі і адкорму жывёлы’, ’пастка на звяроў і птушак’ (ТСБМ), ’садок для рыб’ (Сл. ПЗБ, З нар. сл.). Дэрыват ад садзіць з суф. ‑ок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́нец м. Tanz m -es, Tänze;

наро́дны та́нец Vólkstanz m;

ба́льны та́нец Geséllschaftstanz m;

пляцо́ўка для та́нцаў Tánzfläche f -, -n, Tánzboden m -s, - і -böden;

да́мскі та́нец Dámenwahl f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ту́мба ж.

1. (вулічная) Préllpfosten m -s, -; Préllstein m -s, -e; Lítfaߦsäule f -, -n (для афіш, аб’яў);

2. (падстаўка) Sóckel m -s, -;

3. перан. (пра чалавека) Tóllpatsch m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вітры́на ж.

1. (акно ў магазіне) Scháufenster n -s, -;

2. (зашклёная шафа) Vitríne [vi-] f -, -n; Scháukasten m -s, -kästen (для аб’яў, газет);

музе́йная вітры́на Muséumsvitrine [-vi-] f;

вы́ставачная вітры́на Áusstellungsvitrine f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лязо́ н. Schnéide f -, -n, Klínge f -, -n; Rasíerklinge f (для бяспечнай брытвы);

лязо́ нажа́ Mésserschneide f Mésserklinge f;

лязо́ нажні́цаў Schérblatt n -(e)s, -blätter;

лязо́ сяке́ры Áxtblatt n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

плю́нуць гл. пляваць;

◊

раз плю́нуць ≅ mühelos, únkompliziert;

як плю́нуць mit éinem Griff; spíelend;

для мяне́ гэ́та як плю́нуць das kann ich spíelend máchen, das ist doch ein Klacks für mich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шука́ць súchen vt (тс. nach D);

шука́ць сло́ва ў сло́ўніку ein Wort im Wörterbuch súchen [náchschlagen*];

шука́ць падста́ву (для адгаворкі) nach éinem Vórwand súchen;

шука́ць прыго́д(аў) auf Abentéuer áussein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

начы́нне, ‑я, н., зб.

1. Набор прадметаў, інструментаў для выканання якой‑н. работы. Улетку цесляры вандравалі са сваім начыннем — пілкаю і сякерамі — па ўсёй ваколіцы. С. Александровіч. Начыння ў кузні было не вельмі многа: два меншыя молаты і адзін вялікі. Сабаленка.

2. Сукупнасць прадметаў хатняга, гаспадарчага, ваеннага і пад. ўжытку. Цётка Арына бразгала на кухні начыннем, нешта гаварыла напаўголас, відаць, толькі для сябе. Асіпенка. Пад нагамі розная вайсковая амуніцыя і начынне: сёдлы для кухань і кулямётаў, лапаты, кіркі і нейкія жалязякі, густа змазаныя аўтолам. С. Александровіч. Усялякія прабіркі, колбы, адным словам — шкляное начынне, патрэбнае для лабараторнай працы, дзяўчаты стаўлялі на паліцы ў кладоўцы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кары́сць, ‑і, ж.

Добры рэзультат, спрыяльныя вынікі для каго‑, чаго‑н. Усе пагаджаліся на думцы, што Шаройку трэба змяніць, і чым хутчэй — тым больш карысці будзе для калгаса. Шамякін. Фабрыкант Альбіні, які далучыўся да нас, сваім прыкладам, зрабіў значную карысць усёй справе. Маўр. // Матэрыяльная выгада для каго‑, чаго‑н.; прыбытак. Мець карысць з уласнай працы.

•••

Гаварыць на карысць каго-чаго гл. гаварыць.

На карысць каго-чаго — а) са станоўчымі вынікамі для каго‑, чаго‑н. Сялянка падала на кулака скаргу, і гэтая справа вырашылася на карысць сялянкі. Сіпакоў; б) дзеля чыёй‑н. выгады, карысці. У жыцці камсамольца Віктара адбылася значная змена, якая ў сутнасці рэчы пайшла яму на карысць. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)