Verbum

мантажы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які манціруе друкарскі набор, стэрэатыпы, клішэ.

|| ж. мантажы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

манта́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Марнатравец, той, хто транжырыць свае грошы, маёмасць.

|| ж. манта́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

манто́, нескл., н.

Жаночае паліто (пераважна футравае) свабоднага пакрою.

Коцікавае м.

манту́.

1. нескл., ж. Унутрыскурная проба для ранняй дыягностыкі туберкулёзу.

2. прым., нязм. Які мае адносіны да такой пробы.

Рэакцыя м.

манты́лья, -лы́, мн. -лы́, -льяў, ж.

1. У іспанак: карункавая накідка на галаву і плечы.

2. Кароткая жаночая накідка без рукавоў.

ма́нтыя, -і, мн. -і, -тый, ж.

1. Доўгая шырокая адзежына ў выглядзе плашча.

Чорная м.

2. Складка скуры ў некаторых беспазваночных жывёл, якая звычайна ўтрымлівае жабры (спец.).

3. Унутраная сфера Зямлі, якая знаходзіцца паміж зямной карой і ядром (спец.).

мануа́льны, -ая, -ае.

Які робіцца, ажыццяўляецца рукамі, уздзеяннем рук.

Мануальная тэрапія.

мануме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Архітэктурнае або скульптурнае збудаванне ў гонар якой-н. выдатнай падзеі або знакамітай асобы.

М.

Якубу Коласу.

манументалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Скульптар, які займаецца манументальным мастацтвам.

|| ж. манументалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

манумента́льны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да стварэння манументаў, помнікаў, да афармлення архітэктурных збудаванняў.

2. Велічны, грандыёзны, які ўражвае сваёй велічынёй, магутнасцю.

М. будынак.

3. Грунтоўны, глыбокі па змесце.

М. твор.

Манументальнае даследаванне.

|| наз. манумента́льнасць, -і, ж.