круг

1. Балота ў лісцёвым лесе (Усх. Палессе Талст.).

2. Багністае балота, якое зарасло альхой; альховы лес на балоце (Усх. Палессе Талст.). Край балота і гала, дзе добра расце трава (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Гано́рны ’ганарлівы’ (БРС). Укр. дыял. (зах.) гоно́рний. Як сведчыць націск у гэтых словах, яны, пэўна, з’яўляюцца запазычаннямі з польск. мовы. Параўн. польск. honorny ’тс’ (ад honor). Польск. honorny добра засведчана ў многіх польск. гаворках (гл. Карловіч, II, 189).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

discriminating

[dɪˈskrɪmɪneɪtɪŋ]

adj.

1) перабо́рлівы, крыты́чны ў вы́бары

2) які́ до́бра разьбіра́ецца

discriminating taste — то́нкі густ

3) дыфэрэнцыя́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

launder

[ˈlɔndər]

1.

v.t.

мыць і прасава́ць (бялі́зну, во́пратку)

2.

v.i.

мы́цца

it launders well — гэ́та до́бра мы́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

like a book

дакла́дна; навылёт; наскро́зь

I know him like a book — Я зна́ю яго́ ве́льмі до́бра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

prominent

[ˈprɑ:mɪnənt]

adj.

1) до́бра вядо́мы, ва́жны, выда́тны, вялі́кі (пра пісьме́ньніка)

2) заўва́жны, вы́тырклы, які́ кі́даецца ў во́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

rapport

[ræˈpɔr]

n.

узае́маразуме́ньне n., канта́кт -у, лад -у m.

We have a good rapport — Мы до́бра ла́дзім

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

замо́жны, ‑ая, ‑ае.

Матэрыяльна добра забяспечаны, багаты. Заможныя калгаснікі. Заможнае жыццё. □ Бацькі Анежкі не такія ўжо заможныя людзі, каб гадаваць са свайго дзіцяці толькі ляльку. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́знены, ‑ая, ‑ае.

Які з’явіўся, здарыўся са спазненнем; позні. Запозненая вясна. □ На сінім палатне ракі добра відаць сям-там запозненыя жоўтыя гарлачыкі і белыя лілеі. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаарганізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае высокую арганізацыю, высокае развіццё; дасканалы. Высокаарганізаваная матэрыя.

2. Які ўмее добра арганізаваць сваю работу, наладзіць самадысцыпліну; дзелавіты, свядомы. Высокаарганізаваная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)