indywidualność

indywidualnoś|ć

ж. індывідуальнасць;

on jest wielką ~cią — ён выключная (выдатная) асоба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

format, ~u

м. фармат; памер;

człowiek dużego (światowego) ~u — вялікі чалавек; буйная асоба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Выміна́каасоба, якая апрацоўвае лён церніцай’ (Жд., 1). Ад вымінаць пры дапамозе суф. ‑ака, даволі распаўсюджаным у гэтай катэгорыі ў бел. і ўкр. мовах (гл. Карскі 2-3, 35). Параўн. мяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каржэ́іна ’вельмі закарэлая, брудная асоба’ (Нар. словатв.), ’вельмі закарэлы, брудны’ (З нар. сл.). Да корж (гл.) і папярэдніх лексем. Словаўтварэнне: каржэіна ад каржэй (гл.) і суфікса ‑іна. (Nomen augmentativum et peiorativum).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падда́ныасоба, якая знаходзіцца ў падданстве якой-н. дзяржавы’. Ст.-бел. подданый ’падданы’ (1434 г.). З польск. poddany (Булыка, Лекс. запазыч., 21). Польскае слова калькуе лац. subditus ’тс’ (Фасмер, 3, 296).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сканазо́біцца ‘скрывіцца’ (Ян.). Да кано́зіцца ‘капрызнічаць, крыўляцца’ (гл. каназа) шляхам збліжэння з каназо́бка ‘пасудзіна, сплеценая з лазы і саломы’ (Касп.), параўн. конозо́біцца ‘капрызнічаць, куксіцца’, коно́зіцца ‘фанабэрыцца’, коно́за ‘капрызная фанабэрыстая асоба’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клерк

(фр. clerc, англ. clerc, ад п.-лац. clericus = духоўная асоба)

1) духоўная асоба ў сярэдневяковай Францыі і Англіі;

2) канторскі служачы ў некаторых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

calculator

[ˈkælkjəleɪtər]

n.

1) выліча́льнік -а m. (асо́ба або́ апара́т)

2) калькуля́тар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

dove

[dʌv]

n.

1) ту́ркаўка, галу́бка f.

2) антымілітары́ст -а m.

3) лаго́дная асо́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fire fighter

1) пажа́рнік -а m.

2) асо́ба, яка́я змага́ецца з лясны́мі пажа́рамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)