Verbum

мандалі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент з авальным корпусам.

|| прым. мандалі́нны, -ая, -ае.

мандаліні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на мандаліне.

|| ж. мандаліні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

мандары́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйны чыноўнік у феадальным Кітаі.

|| прым. мандары́нскі, -ая, -ае.

мандары́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

Цытрусавае пладовае дрэва сямейства рутавых, а таксама яго кісла-салодкі духмяны плод.

|| прым. мандары́навы, -ая, -ае.

М. сіроп.

манда́т, -а, М -да́це, мн. -ы, -аў, м.

Дакумент, які пацвярджае тыя або іншыя правы і паўнамоцтвы прад’яўніка.

Дэпутацкі м.

|| прым. манда́тны, -ая, -ае.

Мандатная камісія.

мандры́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая малпа сямейства павіянаў.

мане́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Абгароджанае месца або спецыяльнае вялікае памяшканне для верхавой язды і конных практыкаванняў.

2. Арэна цырка.

3. Невялікая пераносная загародка для дзяцей, якія пачынаюць хадзіць.

|| памянш. мане́жык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 3 знач.).

|| прым. мане́жны, -ая, -ае.

Манежная язда.

мане́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; незак. (разм.).

Манернічаць, крыўляцца.

мане́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак., каго.

1. Аб’язджаць каня па правілах манежнай язды (спец.).

2. перан. Мучыць, таміць (разм.).

манеке́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Фігура ў выглядзе чалавечага тулава для прымеркі і паказу адзення.

|| прым. манеке́нны, -ая, -ае.