◎ Перапёнка ’планка з адтулінай для млёна’ (іўеў., ЛА, 4). усх.-беласт. перэпёнка ’жалезны круг, які злучае рукаяткі плуга’ (Смул.). Відаць, утворана ад перапяць, перапнуць (гл.), параўн. польск. przepiąć ’счапляючы, ахопліваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́жкі ’які здольны скакаць’ (ТС). Да пры́гаць (гл.); сюды ж вытворнае ад яго пры́жыць ’спружыніць’ (там жа), хаця адносіны паміж імі могуць быць і адваротнымі (што, праўда, не падаецца абавязковым).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыні́ка ’чалавек, які дрэнна бачыць’ (Жд.). Як і папярэдняе, да прыні́кнуць, але са значэннем ’прыпасці’ і звужэннем семантыкі. Параўн. аналагічнае ўтварэнне (прыслоўе) у рус. арханг. прини́чиво ’пільна (углядацца і пад.)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́льшчык 1 ’чалавек, што пілуе дрэва’ (Бяльк.; паўсюдна, ЛА, 3), ’работнік, які пілуе дошкі’ (Варл.). Да шліцы (гл.).
◎ Пі́льшчык 2 ’рагавы стрыжань пяра птушкі’ (паст., Сл. ПЗБ). Да пішчык (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Соўбіль ‘недарэка, які мяшаецца ў чужыя справы’ (Варл.). Відаць, да со́ваць (гл.), утворана ад варыянта асновы ‑со́ўваць (параўн. засо́ўваць, перасо́ўваць і пад.) праз дэвербатыў *соўба з суф. ‑ель (фанетычна ‑іль).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́лю-ту́лю — выклічнік, які перадае ігру на дудцы (ТС), тулюлю́ — імітацыя плачу: jak dam, to zawiedziész tululú (ваўк., Федар. 4). Гукаперайманні, параўн. славен. tuliti ‘выць, раўсці’, дыял. ‘трубіць’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
abortive
[əˈbɔrtɪv]
1.
adj.
1) заўча́сны
2) няўда́лы; безвыніко́вы, бясплённы
abortive effort — дарэ́мныя намага́ньні
3) заўча́сна наро́джаны
4) Biol. недаразьві́ты, зача́ткавы
2.
n.
сро́дак, які́ выкліка́е спаро́н
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
carrion
[ˈkæriən]
1.
n.
1) па́дла f., n., мярцьвя́чына f.
2) гні́ль f.; бруд -у m.
2.
adj.
1) мярцьвя́цкі
2) які́ жы́віцца па́длаю
3) гнілы́, бру́дны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
conservatory
[kənˈsɜ:rvətɔri]
1.
n., pl. -ries
1) музы́чная кансэрвато́рыя
2) цяплі́ца, аранжарэ́я f.
3) Obsol. склад -у m.; схо́ў -ву m.
2.
adj.
які́ захо́ўвае або́ кансэрву́е
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
deficient
[dɪˈfɪʃənt]
adj.
1) няпо́ўны, слабы́
deficient in arithmetic — слабы́ ў арытмэ́тыцы
2) недастатко́вы; незадавальня́льны
deficient in protein — які́ ня ма́е дастатко́ва бялку́
mentally deficient — разумо́ва недаразьві́ты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)