Verbum

нару́чнікі, -аў, адз. -нік, -а, м.

Металічныя кольцы, злучаныя ланцужком, якія надзяваюцца на рукі злачынцам, зняволеным; кайданкі.

нару́чны, -ая, -ае.

Які надзяваецца на руку, носіцца на руцэ.

Н. гадзіннік.

нарцы́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шматгадовая цыбульная расліна сямейства амаралісавых з белымі або жоўтымі кветкамі.

|| прым. нарцы́савы, -ая, -ае.

на́ры, -аў.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй.

Турэмныя н.

Двух’ярусныя н.

нарыва́ць¹ гл. нарваць¹.

нарыва́ць² гл. нарваць².

на́рыс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі літаратурны твор, кароткае апісанне жыццёвых фактаў.

Біяграфічны н.

Ваенны н.

2. Агульны выклад якога-н. пытання.

Нарысы па дыялекталогіі.

|| прым. на́рысавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

нарысава́ць гл. рысаваць.

нарысі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьменнік, журналіст, які піша нарысы (у 1 знач.).

|| ж. нарысі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. нарысі́сцкі, -ая, -ае.

нары́ў, -ры́ва, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

Гнойная пухліна на якой-н. тканцы арганізма.

Гнойны н.

|| прым. нары́ўны, -ая, -ае.

Нарыўная паверхня.