nlaut

m -(e)s, -e лінгв. пачатко́вы гук, пача́так сло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Epilg

m -s, -e

1) эпіло́г, заключэ́нне

2) заклю́чнае сло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mal-

як складо́вая ча́стка сло́ва

1) бла́га, дрэ́нна; благі́, дрэ́нны

2) не-, без-

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

go back on

а) здра́дзіць

б) не стрыма́ць сло́ва; адыйсьці́ся, адмо́віцца ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

А...,

перад галоснымі ан... (грэч. a..., an... пачатковая частка слова са значэннем адмаўлення), прыстаўка ў замежных, пераважна грэч. паходжання, словах, якая абазначае адмаўленне ці адсутнасць якой-н. якасці, уласцівасці, напр. авітамінозы, абіягенез.

т. 1, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

выкрута́сісты разг. вы́чурный, зате́йливый, замыслова́тый, причу́дливый;

в. ўзор — вы́чурный (зате́йливый, замыслова́тый, причу́дливый) узо́р;

~тае сло́ва — вы́чурное (замыслова́тое) сло́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агні́сты огни́стый, о́гненный; пла́менный;

а. за́хад — огни́стый зака́т;

а. шар со́нцао́гненный шар со́лнца;

~тыя сло́вы — пла́менные слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цадзі́ць несов., в разн. знач. цеди́ть;

ц. малако́ — цеди́ть молоко́;

ц. віно́ — цеди́ть вино́;

ц. сло́вы — цеди́ть слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чака́ніць несов., в разн. знач. чека́нить;

ч. мане́ту — чека́нить моне́ту;

ч. на́дпісы — чека́нить на́дписи;

ч. сло́вы — чека́нить слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

этымало́гія, ‑і, ж.

1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае роднасныя сувязі і паходжанне слоў. Антрапанімія.. закансервавала пэўную частку лексем, якіх не захавала мова, і дае надзвычай каштоўны матэрыял для гістарычнай лексікалогіі і этымалогіі. Бірыла.

2. Паходжанне якога‑н. слова і яго роднасныя адносіны да іншых слоў той жа ці іншай мовы.

3. Уст. Раздзел школьнай граматыкі, які ўключае фанетыку і марфалогію. Чарга падыходзіць да вучняў Філюка.. — Вашы напісалі добра. Але па сінтаксісу вашы вучні значна крапчэйшыя, чым па этымалогіі, — зазначае інспектар. Колас.

•••

Народная этымалогія — пераробка запазычанага слова па ўзору блізкага па гучанню слова роднай мовы.

[Грэч. etymología ад étymon — сапраўднае значэнне слова, ісціна і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)