скла́сціся, складуся, складзешся, складзецца; складзёмся, складзяцеся;
1.
2.
3.
4. Вызначыцца ва ўсёй сукупнасці асаблівасцей, якасцей; сфарміравацца.
5. Набыць якую‑н. форму, выгляд (пра губы, рукі, ногі, цела чалавека).
6.
7.
8.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
look2
1. (at) глядзе́ць, пазіра́ць;
look
2. выгляда́ць;
look happy/tired выгляда́ць шчаслі́вым/сто́мленым;
3. глядзе́ць на (пра вокны);
4. (for) шука́ць;
♦
look!/look here!
look after
look around
1. агляда́ць
2. шука́ць
look down
look forward
look into
look on
look out
look round
look aroundlook through
1. прагляда́ць (паперы,
2. не заўважа́ць каго́
look up
1.
2. шука́ць што
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
свой, свайго́,
1.
2.
3. Уласцівы толькі дадзенай асобе або прадмету; своеасаблівы.
4. Прызначаны для каго‑, чаго‑н.; адпаведны, належны.
5. Які знаходзіцца ў сваяцкіх, сяброўскіх або іншых блізкіх адносінах, звязаны месцам жыхарства, сумеснай працай, агульнымі інтарэсамі і пад.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разабра́ць, разбяру, разбярэш, разбярэ; разбяром, разбераце;
1. Разняць што‑н. на састаўныя часткі.
2. Узяць усё па частках, па адным.
3. Прыводзячы ў парадак, рассартаваць, аддзяліць адно ад другога.
4. Спарадкаваць, раздзяліўшы мяса і вантробы, парэзаўшы на часткі (пра мясную тушу).
5. Адрозніць, распазнаць што‑н. (слыхам, зрокам і пад.).
6.
7. і
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ра́ла 1 ’адгалінаванне ствала дрэва’, ’тоўсты сук’, ’вілападобны ствол дрэва’, ’дрэва з адным коранем і двума стваламі’ (
Ра́ла 2 ’частка прыстасавання для арання, што вырабляецца з хвойных дрэў, на яе накладаецца сашнік’ (
Ра́ла 3 ’прамежнасць між капытоў каровы’ (
*Ра́ла 4, ра́ло ’ткацкі станок’, ’прымітыўныя кросны’: колісь поўкотваюць у хаты ра́ла, а ето ўжэ цепер <…> поробілі ста́ва (
*Ра́ла 5, ра́ло ’прамежнасць, ніжняя частка тулава’: угразнеш [у балоце] по рала (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
святло́, ‑а,
1. Прамяністая энергія, якая вылучаецца палымнеючым целам і ўспрымаецца зрокам.
2. Асвятленне, характэрнае для якой‑н. часткі сутак.
3. Крыніца і прыстасаванне для асвятлення чаго‑н.
4. Асветленае месца, месца, адкуль ідзе прамень, дзе светла.
5. Светлае месца, светлая пляма, блік на карціне, у адрозненне ад ценю.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Валіцца, ляцець зверху ўніз пад уздзеяннем сілы цяжару.
2. Валіцца на зямлю, трацячы апору, раўнавагу.
3.
4.
5. Класціся на каго‑, што‑н., пакрываць сабою каго‑, што‑н. (пра святло, цень).
6. Прыходзіцца на якое‑н. месца (аб націску ў слове).
7.
8.
9.
10. Гінуць, паміраць (аб людзях).
11.
12.
13.
14.
15.
•••
пада́ць, ‑да́м, ‑дасі́, ‑да́сць; ‑дадзі́м, ‑дасце́, ‑даду́ць;
1. Даць, падносячы, аказваючы паслугу.
2. і
3.
4. Даставіць на патрэбнае месца для пасадкі або пагрузкі.
5. і
6.
7.
8. З многімі назоўнікамі ўтварае спалучэнні са значэннем таго ці іншага дзеяння ў залежнасці ад сэнсу назоўніка.
9. і
10. і
11. Паказаць, вывесці (у мастацтве, літаратуры).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе;
1.
2. Хадзіць паціху для адпачынку, задавальнення; прагульвацца.
3.
4. Быць свабодным ад работы, не працаваць.
5. Весяліцца (з песнямі, танцамі і пад.).
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Адпраўляючыся куды‑н., не ўзяць з сабой.
2. Адпраўляючыся куды‑н., аддаць, перадаць каму‑н.
3. Прыберагчы, адкласці, схаваць для каго‑, чаго‑н., з якой‑н. мэтай.
4. Выйсці, пайсці адкуль‑н. (часова або назаўсёды).
5. Прымусіць або прапанаваць застацца дзе‑н., працягваць знаходзіцца ў якім‑н. месцы.
6. Захаваць у якім‑н. стане, не змяніць чыйго‑н. стану, становішча.
7. Прызначыць кім‑н., у якасці каго‑н.
8.
9.
10. Выклікаць што‑н. пасля сябе, паслужыць прычынай з’яўлення чаго‑н.
11. Не даць чаго‑н., пазбавіць чаго‑н.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́ршы, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
3. Які з’явіўся крыніцай або аб’ектам дзеяння раней за іншых.
4. Які з’яўляецца, здараецца, адбываецца ў самым пачатку чаго‑н.; першапачатковы.
5. Які раней не існаваў, не ўзнікаў.
6. Які пераўзыходзіць у якіх‑н. адносінах усіх іншых.
7. Перадавы, вядучы.
8. Які выконвае асноўную партыю ў аркестры, хоры і пад.
9.
10. У граматыцы — які ўказвае, што суб’ектам дзеяння з’яўляецца сам гаворачы.
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)