Verbum

нарза́н, -у, м.

Вуглякіслая мінеральная лячэбная вада.

|| прым. нарза́нны, -ая, -ае.

Нарзанныя ванны.

нарка...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да наркотыкаў, напр.: наркабізнес, наркамафія;

2) які мае адносіны да наркозу, напр.: наркагіпноз, наркапсіхатэрапія, наркаэлектрашок.

наркабі́знес, -у, м.

Бізнес, які прыносіць даход ад гандлю наркотыкамі.

Барацьба з наркабізнесам.

наркало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем і лячэннем хвароб, выкліканых алкагалізмам, наркаманіяй і таксікаманіяй.

|| прым. наркалагі́чны, -ая, -ае.

Н. дыспансер.

Н. кабінет.

наркама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які мае моцную, хваравітую цягу да наркотыкаў.

|| ж. наркама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. наркама́нскі, -ая, -ае.

наркама́нія, -і, ж.

Хваравітая, часам неадольная цяга да сістэматычнага ўжывання наркотыкаў, што прыводзіць да цяжкіх парушэнняў фізічных і псіхічных функцый арганізма.

наркама́фія, -і, ж.

Мафія, звязаная з гандлем наркотыкамі.

нарко́з, -у, м.

Агульнае абязбольванне, своеасаблівы стан штучнага сну з поўнай або частковай стратай прытомнасці і болевай адчувальнасці.

Аперацыя пад наркозам.

|| прым. нарко́зны, -ая, -ае.

нарко́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач — спецыяліст па наркалогіі.

нарко́тыкі, -аў, адз. нарко́тык, -у, м.

Моцнадзейнае рэчыва (расліннага і сінтэтычнага паходжання), якое выклікае ўзбуджэнне, галюцынацыі, санлівасць і паралізуе дзейнасць цэнтральнай нервовай сістэмы.

|| прым. наркаты́чны, -ая, -ае.