Verbum

парабало́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Паверхня, утвораная рухам парабалы, вяршыня якой слізгаціць па другой нерухомай парабале.

[Ад грэч. parabolē — збліжэнне і éidos — від.]

параге́незіс, ‑у, м.

Спец. Заканамернае сумеснае знаходжанне ў зямной кары груп мінералаў. Парагенезіс мінералаў. Вучэнне аб парагенезісе.

[Грэч. para — побач і genesis — зараджэнне.]

парасілавы́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае адносіны да ператварэння цеплавой энергіі пары ​² ў механічную. Парасілавая ўстаноўка.

назалізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

Спец.

1. Набыць (набываць) насавое адценне (пра гукі).

2. Зал. да назалізаваць.

назва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Спец. Зварыць, злучыць шляхам зваркі вялікую колькасць чаго‑н. Назварваць труб.

нарту́ціць, ‑ртучу, ‑ртуціш, ‑ртуціць; зак., што.

Спец. Нанесці ртуць на паверхню чаго‑н.; накрыць што‑н. ртуццю.

пасляло́г, ‑а, м.

Спец. Частка слова або часціца, якая адпавядае па функцыі прыназоўніку, але ўжываецца пасля слова.

патэнцы́раванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне, якое заключаецца ў знаходжанне ліку па даным лагарыфме і з’яўляецца адваротным лагарыфмаванню.

[Ад ням. potenzieren — узводзіць у ступень.]

паўзу́часць, ‑і, ж.

Спец. Павольная дэфармацыя металаў, бетону і пад. матэрыялаў пад уздзеяннем пастаяннай працяглай механічнай нагрузкі.

пепсі́н, ‑у, м.

Спец. Неабходны для стрававання фермент страўнікавага соку, здольны расшчапляць бялкі; лякарства з такога ферменту.

[Ад грэч. pepsis — страваванне.]