Verbum

біло́н, ‑у, м.

Спец.

1. Непаўнацэнная разменная манета.

2. Нізкапробнае срэбра, якое ідзе на чаканку разменнай манеты.

[Фр. billon.]

блінт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Плоскае цісненне на кніжных вокладках, якое робіцца без фарбы гарачым прэсам.

[Ад ням. blind — сляпы.]

вы́бурыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Спец. Зрабіць у зямлі, горнай народзе бурам (адтуліну, свідравіну і пад.).

вы́шчалачаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вышчалачыць.

2. у знач. прым. Спец. Кіслы. Вышчалачаныя глебы.

га́бітус, ‑у, м.

Спец. Знешні воблік чалавека, жывёльнага або расліннага арганізма. Атлетычны габітус. Змяненне габітусу. Габітус гібрыда.

[Ад лац. habitus — выгляд, склад.]

адса́дачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для аддзялення карысных выкапняў ад пустых народ шляхам адсадкі. Адсадачная машына.

акаркаве́нне, ‑я, н.

Спец. Змяненне абалонак раслінных клетак, у выніку якога яны становяцца непранікальнымі для вады, паветра.

актыва́цыя, ‑і, ж.

Спец. Вывядзенне з нядзейнага стану ў дзейны; узмацненне дзейнага стану. Актывацыя малекул. Актывацыя ферментаў.

ампліфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак.

Спец. Накапіць (накопліваць) аднародныя. элементы мовы (сінонімы, параўнанні і інш.).

ампліфіка́цыя, ‑і, ж.

Спец. Стылістычны прыём, накапленне аднародных элементаў мовы (сінонімаў, параўнанняў і інш.) для ўзмацнення выразнасці.

[Лац, amplificatio.]