Verbum

насява́ць гл. насеяць.

насяда́ць гл. насесці.

насядзе́ць гл. наседзець.

насяко́мае, -ага, мн. -ыя, -ых, н.

Маленькая беспазваночная членістаногая жывёліна (муха, пчала, мурашка і пад.).

насякомае́дны, -ая, -ае.

Які корміцца насякомымі.

Насякомаядныя расліны.

Атрад насякомаедных (наз.).

насялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., што і кім-чым.

1. Засяліць людзьмі якую-н. мясцовасць, памяшканне і пад.

Н. бязлюдны край.

2. перан. Заняць, засяліць якую-н. мясцовасць (пра жывёл).

Зубры насялілі Белавежскую пушчу.

|| незак. насяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; наз. насяле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

насяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. гл. насяліць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Складаць насельніцтва чаго-н.

Птушкі насяляюць лес.

насячы́ і насе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; насе́к, -кла; насячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Пакрыць паверхню чаго-н. насечкамі, надрэзамі (спец.).

Н. напільнік.

2. чаго. Ссячы нейкую колькасць чаго-н.

Н. яловых лапак.

3. чаго. Дробна скрышыць.

Н. буракоў.

4. каго-што. Нахвастаць, насцябаць (разм.).

Н. крапівою ногі.

|| незак. насяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. насяка́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і насе́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 1 знач.).

наталі́ць, -талю́, -то́ліш, -то́ліць; -то́лены; зак., што.

Задаволіць, заспакоіць (патрэбы, жаданні і пад.).

Н. смагу.

|| незак. наталя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

натамі́цца, -тамлю́ся, -то́мішся, -то́міцца; зак.

Стаміцца, змарыцца; змучыцца.

Н. на жніве.

|| незак. натамля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.