даляжа́цца, даляжа́ць разм.

1. (да якога-н часу) líegen* vi (bis zu einem bestimmten Zeitpunkt);

2. (пра садавіну) reif [éssbar] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карпатлі́вы

1. (пра справу) mühsam, mühselig; zéitraubend (які патрабуе шмат часу);

карпатлі́вая пра́ца mühselige Kléinarbeit;

2. (пра чалавека) (péinlich) genáu

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паўдня́ н. ein hálber Tag;

у мяне́ паўдня́ во́льнага ча́су ich habe éinen hálben Tag fréiпаўжа́ртам прысл. halb im Scherz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даўно́, прысл.

1. Раней, задоўга да цяперашняга часу. Растрэслі адзенне лясы, Даўно адцвілі верасы І травы павялі. Колас. Толя, які даўно прывык да бацькоўскіх загадаў старога, больш не супраціўляўся. Брыль.

2. На працягу доўгага часу, здаўна і да цяперашняга моманту. Не любяць панскай яны ўлады, Даўно чакаюць нейкіх змен. Колас. Ужо даўно працякаў дах, прагнілі некаторыя дошкі ў вагоне. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dopóty

злучн. датуль; да той пары; да таго часу;

dopóty ..., dopóki — датуль..., пакуль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пака́шляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Кашлянуць некалькі разоў; кашляць на працягу некаторага часу. [Сымону] далі слова. Ён доўга не адважваўся, пасля выйшаў, без патрэбы пакашляў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Курыць не спяшаючыся, зрэдку або час ад часу. [Ціток:] — Поўнае сяло казакоў, а ён сабе ўлез у снапы і пакурвае. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памі́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Міргаць час ад часу. Даўно няголеныя шчокі .. [Скуратовіча] абвіслі і вочы паміргвалі. Чорны. Злёгку паміргвае свечка і, здаецца, трохі патрэсквае. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ао́рыст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. У грэчаскай, стараславянскай і некаторых іншых мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая выражае імгненнасць і закончанасць дзеяння.

[Грэч. aoristos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахво́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Час ад часу, злёгку хвастаць. Пахвостваць коней пугай. □ Я[д]лаўцовым пугаўём .. [Мікалай] пахвостваў па зямлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)