Verbum

напра́жыць, -ра́жу, -ра́жыш, -ра́жыць; -ра́жаны; зак., чаго.

Пражаннем прыгатаваць нейкую колькасць.

Н. бобу.

|| незак. напра́жваць, -аю, -аеш, -ае.

напрака́т, прысл.

У часовае карыстанне за плату.

Узяць веласіпед н.

напрактыкава́цца гл. практыкавацца.

напраку́дзіць гл. пракудзіць.

напралёт, прысл.

Без перапынку, увесь час.

Працаваць усю ноч н.

напрало́м, прысл.

Не лічачыся з перашкодамі, абставінамі (пры дасягненні мэты).

Ісці н.

Дзейнічаць н.

напра́мак, -мку, мн. -мкі, -мкаў, м.

1. Лінія руху, бок, у які накіраваны рух, дзеянне.

Ісці ў паўночным напрамку.

Змяніць н.

2. перан. Шлях развіцця чаго-н.

Н. развіцця краіны.

3. Участак фронту.

Баі на заходнім напрамку.

4. Грамадская, навуковая і інш. плынь.

Рэалістычны н. у літаратуры.

5. у знач. прысл. напра́мкам. У кірунку да чаго-н.

Пайсці напрамкам да лесу.

◊

Браць (узяць) напрамак — пачынаць рухацца, ісці ў якім-н. напрамку.

напрамі́лы,

У выразе: напрамілы бог — што ёсць сілы клікаць, крычаць, прасіць.

напрамкі́, прысл. (разм.).

Тое, што і напрасткі.

напраро́чыць гл. прарочыць.