Verbum

макрэ́ча, -ы, ж. (разм.).

Сырасць, дажджлівае надвор’е.

ма́ксі.

1. нескл., н. Спадніца, сукенка, паліто і пад. максімальнай даўжыні.

Цяпер мода на м.

Насіць м.

2. прым., нязм. Максімальна доўгі (пра спадніцу, сукенку, паліто).

Спадніца-м.

максімалі́зм, -у, м.

Празмерная, без уліку рэальных умоў крайнасць у якіх-н. патрабаваннях, поглядах.

|| прым. максімалі́сцкі, -ая, -ае.

максімалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік максімалізму.

|| ж. максімалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

максіма́льны, -ая, -ае.

Самы большы сярод іншых, найбольшы; проціл. мінімальны.

Максімальная хуткасць.

|| наз. максіма́льнасць, -і, ж.

ма́ксімум, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Найбольшая велічыня, колькасць чаго-н.; проціл. мінімум.

М. намаганняў.

2. у знач. прысл. Самае большае, не больш як.

Каштуе м. пяцьдзясят рублёў.

3. у знач. прым., нязм. Тое, што і максімальны (ужыв. пасля азначаемага слова).

Праграма-м.

макулату́ра, -ы, ж.

1. Непрыгодная папера, кнігі і інш., прызначаныя для перапрацоўкі.

2. перан. Бяздарныя, не маючыя вартасці літаратурныя творы.

|| прым. макулату́рны, -ая, -ае.

маку́ха, -і, ДМ -ку́се, ж.

Рэшткі семя (ільнянога, сланечнікавага і пад.) пасля выціскання з яго алею.

|| прым. маку́хавы, -ая, -ае.

маку́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Вяршыня чаго-н.; верхавіна.

2. Верхняя частка галавы, макаўка.

Шапка сядзела на самай макушцы.

|| прым. маку́шачны, -ая, -ае.

ма́ла, прысл.

1. Нямнога, у невялікай колькасці.

М. зрабіў.

М. людзей.

М. часу.

2. Недастаткова, менш, чым патрэбна.

У пакоі м. (безас., у знач. вык.) святла.

◊

Мала таго (разм.), у знач. пабочн. сл. — акрамя таго.

Мала што (разм.) — не мае значэння, што з таго.