Verbum

васа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сярэдневяковы землеўладальнік-феадал, які залежаў ад сюзерэна.

2. перан. Пра падпарадкаваную або залежную асобу ці дзяржаву.

|| прым. васа́льны, -ая, -ае.

вестыбуля́рны, -ая, -ае.

У выразе: вестыбулярны апарат (спец.) — орган у хрыбетных жывёлін і чалавека, які з’яўляецца часткай унутранага вуха і служыць для каардынацыі рухаў і захавання раўнавагі.

вы́шук, -у, мн. -і, -аў, м.

Дазнанне, якое папярэднічае суду, збор доказаў.

Крымінальны в. (аддзел міліцыі, які займаецца раскрыццём і спыненнем крымінальных злачынстваў).

|| прым. вышуко́вы, -ая, -ае.

пісклі́вы і (разм.) піскля́вы, -ая, -ае.

Вельмі тонкі, з піскам, вісклівы; які ўтварае піск.

П. голас.

Пісклівае дзіця.

|| наз. пісклі́васць, -і, ж. і (разм.) піскля́васць, -і, ж.

пла́хта, -ы, ДМ -хце, ж.

Саматужнага вырабу ўкраінская тканіна, паласатая і клятчастая, а таксама чатырохвугольны адрэз яе, які носіцца ў якасці спадніцы.

|| прым. пла́хтавы, -ая, -ае.

прамяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Добра размяшаць.

П. вуголле ў печы.

2. Правесці які-н. час, мяшаючы што-н.

|| незак. праме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

прывілеява́ны, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца прывілеямі.

Прывілеяванае саслоўе.

2. Лепшы, больш выгадны ў параўнанні з іншым.

Паставіць каго-н. у прывілеяванае становішча.

|| наз. прывілеява́насць, -і, ж.

пупаві́на, -ы, мн. -ы, -він. ж.

Трубкападобны орган, які злучае зародак чалавека (або жывёлы) з целам маці і служыць каналам для жыўлення зародка.

|| прым. пупаві́нны, -ая, -ае.

журналі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Літаратурны работнік, які займаецца журналістыкай.

|| ж. журналі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

|| прым. журналі́сцкі, -ая, -ае.

забудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Заняць пад будынак які-н. участак.

|| незак. забудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. забудо́ўванне, -я, н. і забудо́ва, -ы, ж.