валарыза́цыя

(фр. valorisation)

павышэнне цаны тавару або курсу папяровых грошай пры дапамозе дзяржаўных мерапрыемстваў;

2) тое, што і рэвальвацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

віцына́ль

(лац. vicinalis = суседні, блізкі)

невялікае пірамідальнае ўзвышэнне або зніжэнне на грані крышталя, што ўтвараецца ў час яго росту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гаматыпі́я

(ад гама- + -тыпія)

падобнасць у будове органаў, што сіметрычна размешчаны па баках цела (напр. правай і левай рукі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гарніту́р

(фр. garniture)

1) камплект, поўны набор прадметаў пэўнага прызначэння (напр. г. мэблі);

2) тое, што і касцюм 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геміксерафі́ты

(ад гемі- + ксерафіты)

расліны засушлівых мясцін, якія не пераносяць працяглага абязводжвання і маюць карані, што дасягаюць грунтавых вод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гідрабу́р

(ад гідра- + бур)

прыстасаванне для ўтварэння струменем вады, што падаецца пад высокім ціскам, ямак пад пасадку саджанцаў вінаграду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпафу́нкцыя

(ад гіпа- + функцыя)

недастатковая дзейнасць якога-н. органа, тканкі, сістэмы, што прыводзіць да парушэння жыццядзейнасці арганізма (проціл. гіперфункцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіперфу́нкцыя

(ад гіпер- + функцыя)

празмерная дзейнасць якога-н. органа, тканкі, сістэмы, што прыводзіць да парушэння жыццядзейнасці арганізма (проціл. гіпафункцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіро́бус

[ад гіра- + (омні)бус]

транспартны сродак для перавозкі пасажыраў на кароткія адлегласці, які рухаецца за кошт кінетычнай энергіі, што накапляецца ў махавіку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

графаста́тыка

(ад графа- + статыка)

раздзел механікі, які разглядае спосабы рашэння задач, што датычаць раўнавагі сіл, пры дапамозе графічнага метаду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)