Verbum

прыпа́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Лекавы сродак, які прыкладваецца да хворага месца гарачым.

Як мёртваму п. (паможа, патрэбна і пад.; пра што-н. бескарыснае, непатрэбнае; разм.).

|| прым. прыпа́рачны, -ая, -ае.

прэпара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў м. (спец.).

1. Частка жывёльнага або расліннага арганізма, прыгатаваная для лабараторнага даследавання або дэманстрацыі.

2. Хімічны або фармацэўтычны прадукт.

Хімічны п.

Медыцынскі п.

|| прым. прэпара́тны, -ая, -ае.

псіхало́гія, -і, ж.

1. Навука, якая вывучае працэсы і заканамернасці псіхічнай дзейнасці.

2. Сукупнасць псіхічных працэсаў, што абумоўліваюць пэўны род дзейнасці.

П. творчасці.

3. Душэўны склад, псіхіка.

Раскрыць псіхалогію героя.

|| прым. псіхалагі́чны, -ая, -ае.

пыж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Войлачная ці кардонная затычка, якой забіваюць зарад у зброі, што зараджаецца з дула.

2. Пракладка ўсярэдзіне патрона, якая аддзяляе зарад ад кулі, шроту.

|| прым. пыжо́вы, -ая, -ае.

жывагло́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Бязлітасны і жорсткі чалавек, здатны прыцясняць людзей і нажывацца за іх кошт.

|| ж. жывагло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. жывагло́цкі, -ая, -ае.

жы́вапіс, -у, м.

1. Від выяўленчага мастацтва, звязаны з адлюстраваннем прадметаў і з’яў рэальнага свету пры дапамозе фарбаў.

Школа жывапісу.

2. зб. Творы гэтага віду мастацтва.

Станковы ж.

|| прым. жывапі́сны, -ая, -ае.

Жывапісная майстэрня.

заво́д¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Прамысловае прадпрыемства, звычайна буйное.

Трактарны з.

Цукровы з.

2. Прадпрыемства для развядзення жывёл.

Конны з.

Рыбаводны з.

|| прым. заво́дскі, -ая, -ае і заво́дскі, -ая, -ае.

заканада́вец, -да́ўца, мн. -да́ўцы, -да́ўцаў, м.

1. Той, хто ўстанаўлівае законы (у 2 знач.).

2. перан. Той, хто сваім прыкладам устанаўлівае якія-н. правілы, новаўвядзенні.

З. мод.

|| прым. заканада́ўчы, -ая, -ае (да 1 знач.).

за́ла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Вялікае памяшканне для публічных сходаў, для заняткаў чым-н. і іншых мэт.

Актавая з.

Чытальная з.

2. Прасторны парадны пакой для прыёму гасцей.

|| прым. за́льны, -ая, -ае.

запа́л, -а і -у, м.

1. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне і сродак для запальвання выбуховага рэчыва.

2. -у, перан. Гарачнасць, парыў.

Астыў з.

Гаварыць з запалам.

|| прым. запа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).