Verbum

хлебасо́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Гасцінны чалавек, які ветліва сустракае і частуе гасцей.

Ён быў вялікі х.

|| ж. хлебасо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. хлебасо́льскі, -ая, -ае.

цёзка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -зцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -зак (разм.).

Чалавек, які мае аднолькавае з кім-н. імя.

Мы з ім цёзкі.

цмок², выкл.

1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння адрывістага гуку, які атрымліваецца раптоўным раскрыццём сціснутых губ.

2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цмокаць—цмокнуць (разм.).

Хлопчык ц. у шчаку бабулю.

цот, -у, М цо́це, м.

Лік, які дзеліцца на два без астатку.

◊

Цот і лішка — гульня, пабудаваная на ўгадванні колькасці прадметаў, узятых у жменю вядучым гульні.

Гуляць у ц. і лішку.

цудадзе́йны, -ая, -ае.

1. Незвычайнай сілы ўздзеяння, які творыць цуды.

Цудадзейная малітва.

2. Па ступені ўздзеяння ці праяўлення падобны на цуд; незвычайны, чароўны.

Цудадзейныя лекі.

Цудадзейная музыка.

|| наз. цудадзе́йнасць, -і, ж.

чу́кчы, -аў адз. чу́кча, -ы, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чукоцкай і Каракскай аўтаномных акруг, што ўваходзяць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. чукча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

чума́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (уст.).

Возчык і гандляр ва Украіне і на поўдні Расіі, які перавозіў на валах соль, рыбу і іншыя тавары.

|| прым. чума́цкі, -ая, -ае.

Ч. абоз.

экспеды́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік, які займаецца прыёмам, адпраўленнем і рассылкай чаго-н. (спец.).

2. Чыноўнік, начальнік аддзела ў некаторых установах царскай Расіі (гіст.).

|| прым. экспеды́тарскі, -ая, -ае.