Verbum

шкловарэ́нне, ‑я, н.

Спец. Прыгатаванне шкляное масы шляхам плаўлення кварцавага пяску з дабаўленнем некаторых іншых рэчываў.

шчалачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Спец. Дабаўляць у што‑н. шчолак ці шчолач. Шчалачыць ваду.

шы́хтавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да шыхты, прызначаны для шыхты. Шыхтавыя матэрыялы. Шыхтавая пляцоўка.

шышкава́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць шышкаватага.

2. Спец. Наяўнасць патаўшчэнняў па паверхні пражы, тканіны як дэфект.

экзерсі́с, ‑у, м.

Спец. Практыкаванне для развіцця і ўдасканалення тэхнікі выканання (танца, музыкі). Развучваць свае экзерсісы.

[Фр. exercice ад exercer — развіваць шляхам практыкаванняў.]

экранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.

Спец. Тое, што і экраніраваць. Экранаваць сейсмограф.

эктадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец.

1. Знешні зародкавы лісток мнагаклетачных жывёлін.

2. Знадворны слой сценкі цела кішачнаполасцевых.

[Грэч. ektós — звонку, знадворку і dérma — скура.]

эндадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Слой клетак у сцёблах і каранях раслін, які акружае ўсе ўнутраныя тканкі.

[Ад грэч. éndon — унутры і dérma — скура.]

энкаўсты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да энкаўстыкі; выкананы метадам энкаўстыкі. Энкаўстычная тэхніка. Энкаўстычны жывапіс.

энтадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец.

1. Унутраны зародкавы лісток мнагаклетачных жывёлін.

2. Унутраны слой сценкі цела кішачнаполасцевых.

[Ад грэч. entós — унутры і dérma — скура.]