грахаводнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | устарэлае

Чалавек, схільны да амаральных паводзін.

|| жаночы род: грахаводніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дакладчык назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які робіць даклад (у 1 знач.).

|| жаночы род: дакладчыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дурнаваты прыметнік | размоўнае

Крыху дурны, не зусім разумны.

  • Д. чалавек.
  • Д. ўчынак.

|| назоўнік: дурнаватасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дыск-жакей назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які вядзе праграму ў дыскатэцы.

|| прыметнік: дыск-жакейскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

nałogowiec

м. чалавек з дрэннымі звычкамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nudziarz

нудны чалавек; нуда, зануда; назола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

małostkowy

дробязны;

człowiek małostkowy — дробязны чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

słabeusz

м. слабы чалавек; слабак; хіляк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

raptus

м. запальчывы, нецярплівы, нястрыманы чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zacofaniec

м. разм. адсталы (косны) чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)