шканцавы, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да шканцаў, які знаходзіцца на шканцах. Шканцавы тэнт. Шканцавая сетка. Шканцавы журнал.

2. Які нясе вахту на шканцах. Шканцавы афіцэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

await [əˈweɪt] v. fml чака́ць;

He is in custody awaiting trial. Ён знаходзіцца пад вартай і чакае судовага працэсу;

A warm welcome awaits all our guests. Цёплы прыём чакае ўсіх нашых гасцей.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rose​1 [rəʊz] n.

1. bot. ру́жа

2. ружо́вы ко́лер

♦

be coming up roses infml знахо́дзіцца ў выда́тным ста́не;

have roses in one’s cheeks infml ≅ кроў з малако́м; як ма́каў цвет

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

situated [ˈsɪtʃueɪtɪd] adj.

1. разме́шчаны;

a badly situated village вёска, яка́я стаі́ць у дрэ́нным ме́сцы

2. fml той, хто знахо́дзіцца ў які́х-н. абста́вінах, умо́вах;

situated as I am у маі́х абста́вінах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Надаку́чыць ’надаесці’ (Бяльк., Сл. ПЗБ), надоку́чыць ’тс’ (ТС), надакушны ’надаедлівы’ (Мат. Гом.), надакучлівы ’тс’ (Сл. ПЗБ), укр. надокучати, рус. надокука ’тое, чым дакучаюць’, надокушить ’надаесці’. Прыставачнае ўтварэнне, параўн. дакука, якое Насовіч тлумачыць як ’турботы з боку наведвальнікаў ці прасіцеляў’, дакуча́ць ’турбаваць просьбамі ці напамінкам пра што-н.’ (Нас.), што звязваюць з *kukati, гл. кукаць, кукаваць ’кукаваць’ і ’знаходзіцца ў прыгнечаным стане, у чаканні чаго-н.’: Я даўно тут кукую (= не магу адлучыцца, прымушаны знаходзіцца на месцы) (Фасмер, 2, 403; БЕР З, 87), або з *kučiti гукапераймальнага характару (Слаўскі, 3, 314–315).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

задні прыметнік

Які знаходзіцца ззаду, накіраваны назад.

  • Заднія ногі каня.
  • Задняе кола.
  • З. ход (ход назад).
  • Заднім днём (больш раннім, чым было на самой справе).
  • Без задніх ног (размоўнае) — пра вялікую стомленасць.
  • Заднім розумам моцны (размоўнае) — пра непрадбачлівага, някемлівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

знаёмы прыметнік

  1. Такі, пра якога ведалі раней, вядомы.

    • Знаёмая мелодыя.

  2. Які зведаў, выпрабаваў што-н.

    • Чалавек, з. з тутэйшымі парадкамі.

  3. Які знаходзіцца ў знаёмстве (у 1 знач.) з кім-н., асабіста вядомы.

    • З. чалавек.
    • Добры з. (наз,).
    • Спаткаць знаёмага (назоўнік).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мантыя назоўнік | жаночы род

  1. Доўгая шырокая адзежына ў выглядзе плашча.

    • Чорная м.

  2. Складка скуры ў некаторых беспазваночных жывёл, якая апяразвае ўсё цела (спецыяльны тэрмін).

  3. Унутраная сфера Зямлі, якая знаходзіцца пад зямной карой і даходзіць да яе ядра (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: мантыйны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

палявы прыметнік

  1. гл. поле.

  2. Які знаходзіцца або які робіцца ў полі (не ў садзе, не ў лесе, не ў гарах).

    • Палявыя травы.
    • Палявая мыш.
    • Палявыя работы.

  3. Які мае адносіны да баявых дзеянняў, паходны.

    • Палявая артылерыя.
    • Палявая пошта.
    • П. статут.
    • Палявая форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

падарожны прыметнік

  1. Які мае адносіны да падарожжа.

    • Падарожныя нататкі.

  2. Які звязаны з дарогай (у 3 знач.), знаходзіцца ў дарозе.

    • Падарожныя людзі.

  3. Падарожнік.

  4. падарожныя грошы — грошы за праезд на паштовых конях ці за праезд па чыгунцы афіцэраў і чыноўнікаў у старой Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)