ГІДРАНА́ЎТ
(ад гідра... + грэч. nautēs мараплавец),
акванаўт, чалавек, які прайшоў спец. падрыхтоўку і здольны доўгі час (на працягу многіх сутак) знаходзіцца ў падводным апараце без выхаду на паверхню. Выконвае падводныя работы ці даследаванні.
т. 5, с. 230
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
выгна́ннік, ‑а, м.
Той, хто знаходзіцца ў выгнанні; выгнанец. Ён [Шварц], выгнаннік з роднай зямлі, шчыра змагаўся за сваю бацькаўшчыну, зрабіў дзеля гэтага што мог. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́данне, ‑я, н.
1. Знаёмства з чым‑н., валоданне чым‑н. Веданне жыцця. Веданне замежнай мовы.
2. Кніжн. Падпарадкаванне; распараджэнне. Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арбіта́льны, ‑ая, ‑ае.
Які ажыццяўляецца па арбіце. Арбітальны палёт. // Які рухаецца або прызначаны для руху па арбіце, які знаходзіцца на якой‑н. арбіце. Арбітальная ракета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арыштава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад арыштаваць.
2. у знач. наз. арыштава́ны, ‑ага, м.; арыштава́ная, ‑ай, ж. Той (тая), хто знаходзіцца пад арыштам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заво́блачны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца за воблакамі, вышэй воблакаў. Завоблачныя вышыні. // Які праводзіцца за воблакі, робіцца за воблакамі. Сталі марыць піянеры Пра завоблачны палёт. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камуна́льны, ‑ая, ‑ае.
Які адносіцца да гарадской гаспадаркі і знаходзіцца ў ведамстве мясцовых органаў кіравання. Камунальная гаспадарка. Камунальнае будаўніцтва. Камунальныя ўстановы. Камунальныя паслугі. Камунальная кватэра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мазжачо́к, ‑чка, м.
Аддзел галаўнога мозга, які знаходзіцца ў патылічнай частцы чэрапа пад вялікім мозгам і ўдзельнічае пераважна ў рэгуляцыі раўнавагі цела і каардынацыі рухаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надпа́лубны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца вышэй палубы судна. [Матросы] завіхаліся са шлангамі, з вёдрамі вады і швабрамі, чысцілі, мылі, надрайвалі палубу і сцены надпалубных будынін. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неадлу́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які заўсёды знаходзіцца пры кім‑, чым‑н. Неадлучны спадарожнік.
2. Такі, пры якім не адлучаюцца, пастаянна прысутнічаюць дзе‑н. Неадлучнае дзяжурства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)