шклава́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да шкловарэння. Шклаварная вытворчасць. // Які прызначаецца, служыць для шкловарэння. Шклаварная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклоплаві́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да плаўлення шкла. Шклоплавільны цэх. // Прызначаны для плаўлення шкла. Шклоплавільная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліхавы́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае адносіны да шліху. Шліхавы аналіз. // Які з’яўляецца шліхам. Шліхавое золата. Шліхавая плаціна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шнэк, ‑а, м.

Спец. Транспарцёр, прызначаны для перамяшчэння сыпкіх, цестападобных і інш. матэрыялаў, рабочым органам якога з’яўляецца вінт.

[Ад ням. Schnecke — смоўж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіга́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Спец. Адтуліна ў фальшборце або на палубе судна для выдалення за борт вады.

[Гал. spiegat або spuigat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстэрытарыя́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Права замежных асоб і арганізацый не падпарадкоўвацца мясцовым законам, абумоўленае афіцыйнымі дагаворамі паміж дзяржавамі.

[Ад лац. ex — з і territorialis — які знаходзіцца на тэрыторыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электро́ліз, ‑у, м.

Спец. Хімічны працэс разлажэння рэчыва на састаўныя часткі пры праходжанні праз яго раствор электрычнага току.

[Ад слова электра... і грэч. lýsis — распад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнікае, дзейнічае ўнутры чаго‑н.; які тлумачыцца ўнутранымі прычынамі. Эндагеннае развіццё. Эндагенны працэс.

[Ад грэч. éndon — унутры і génos — род, нараджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпікры́з, ‑у, м.

Спец. Заключэнне ўрача ў гісторыі хваробы, якое тлумачыць прычыны хваробы, яе праходжанне, лячэнне і зыход.

[Ад грэч. epi — пасля і krisis — рашэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юрыдыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Наданне прававога характару якім‑н. фактам, адносінам; перабольшанае падкрэсліванне юрыдычнага боку якога‑н. пытання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)