Verbum

рэктыфікацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да рэктыфікацыі. Рэктыфікацыйны працэс. // Прызначаны для рэктыфікацыі. Рэктыфікацыйны апарат.

рэманці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Спец. уст. Папоўніць (папаўняць) колькасць коней у дарэвалюцыйнай арміі.

рэтрансляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да рэтрансляцыі, служыць для яе. Рэтрансляцыйная станцыя. Рэтрансляцыйная вежа.

рэцыпіе́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Чалавек або жывёліна, якім перасаджваюць орган, тканкі, клеткі іншага арганізма.

[Ад лац. recipiens, recipientis — які атрымлівае, прымае.]

самаўзгарэ́цца, ‑рыцца; зак.

Спец. Загарэцца самаадвольна ў выніку ўзмоцненага акіслення, выкліканага прытокам паветра або хімічнай рэакцыяй.

сапрапелі́ты, ‑аў; адз. сапрапеліт, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Выкапнёвыя гаручыя рэчывы, якія ўтварыліся з сапрапелю.

свяці́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Велічыня поўнага светлавога патоку, які выпрамяняецца адзінкай паверхні крыніцы святла. Свяцільнасць зоркі.

секстако́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Акорд з трох гукаў, які ўключае інтэрвалы, тэрцыі і сексты.

[Ад лац. sextus — шосты і іт. accordo — акорд.]

сіза́ль, ‑ю, м.

Спец. Грубае валакно, атрыманае з лісця агавы, для вырабу канатаў, сетак і інш.

[Ад геагр. назвы.]

сіндактылі́я, ‑і, ж.

Спец. Поўнае або частковае зрашчэнне пальцаў, якое ў чалавека разглядаецца як загана развіцця.

[Грэч. syn — разам і dāktylos — палец.]