гадзю́ка, -і, ДМ -дзю́цы, мн. -і, -дзю́к, ж.

1. Ядавітая змяя з чорнай зігзагападобнай паласой уздоўж спіны.

2. перан. Пра небяспечнага, шкоднага чалавека (разм., лаянк.).

Не жанчына, а г.

|| прым. гадзю́чы, -ая, -ае.

Гадзючая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Вера ў існаванне надпрыродных, таямнічых сіл і магчымасць зносін з імі чалавека.

2. Нешта загадкавае, чаго нельга растлумачыць (разм.).

Усе падзеі апошніх дзён — нейкая м.

|| прым. місты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскірэ́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМо́цы, Т-ай (-аю), ж., мн. -і, -рэ́к, (разм.).

Пра чалавека з няўклюдна расстаўленымі нагамі або наогул пра што-н. няўклюднае, растапыранае.

Не стол, а р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасу́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Трубчасты орган (у целе чалавека, жывёлы, у раслінных арганізмах), па якім цячэ вадкае рэчыва, кроў або лімфа.

Крывяносныя сасуды.

Сасуды раслін.

|| памянш. сасу́дзік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упэ́ўніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак., у чым і з дадан.

Цвёрда паверыць у што-н., пераканацца ў чым-н.

У. ў чыёй-н. шчырасці.

Мы ўпэўніліся, што ён не падвядзе чалавека.

|| незак. упэ́ўнівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

suknia

ж. сукенка;

suknia wieczorowa — вечаровая сукенка;

nie suknia zdobi człowieka — не адзенне красіць чалавека

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

degenerować

degener|ować

незак. дэгенерыраваць; выраджацца;

alkoholizm ~uje człowieka — алкагалізм прыводзіць чалавека да выраджэння (дэгенерацыі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АНТРАПАБІЯЦЭНО́З

(ад антрапа... + біяцэноз),

біяцэноз, які знаходзіцца пад пастаянным уплывам гасп. дзейнасці чалавека.

т. 1, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

надко́сніца, ‑ы, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае знадворную паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаклёпнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Узвесці паклёп на каго‑н., нагаварыць, нахлусіць. Напаклёпнічаць на чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)