у каня́ зрабі́ліся налі́вы — вет. у ло́шади сде́лались нали́вы;
○ бе́лы н. — (сорт яблок) бе́лый нали́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падсадзі́цьсов.
1.в разн. знач. подсади́ть;
п. на каня́ — подсади́ть на ло́шадь;
п. кве́так — подсади́ть цвето́в;
п. да каго́-не́будзь — подсади́ть к кому́-л.;
2. (под низ чего-л.) подложи́ть, подсу́нуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
chlusnąć
chlusną|ć
зак. пляснуць, плёснуць; лінуць;
~ć na kogo błotem — абліць каго граззю;
wóźnica ~ł konia — вознік сцёбнуў (сцебануў) каня
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
curry
I[ˈkɜ:ri]
v.t. -ried, -rying
1) чы́сьціць, скрэ́бсьці (каня́)
2) дубі́ць ску́ру
3) біць, лупцава́ць
II[ˈkɜ:ri]
n., pl. -ries
1) ка́ры (прыпра́ва)
2) стра́ва з прыпра́ўкай ка́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
break in
а) аб’яжджа́ць (маладо́га каня́), навуча́ць
to break in an office boy — навучы́ць пра́цы пасыльно́га
б) разно́шваць (чараві́кі)
в) перапыня́ць; уме́швацца (у гу́тарку)
г) урыва́цца (сі́лаю)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mouthpiece
[ˈmaʊӨpi:s]
n.
1) мушту́к -а́m. (музы́чнага інструмэ́нта)
2) цу́глі pl. only (для каня́)
3) выка́зьнік -а m., выка́зьніца f. (чыі́х-н. інтарэ́саў, ду́мкі), ру́пар -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гу́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Рмн. ‑нек; ж.
Зрэбная посцілка, пакрывала. Паўліку не страшна было легчы нават на водшыбе, але ён разаслаў гуньку побач з дзедам, накрыўся кажушком і нават прыкрыў свой твар.Сташэўскі.Маці накрыла гунькаю каня, бо было горача, а мух і аваднёў ён баяўся.. — іншы раз аж лажыўся ў аглоблях.Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нецярплі́вы, ‑ая, ‑ае.
Такі, якому не ўласціва цярпенне. Нецярплівы чалавек. □ Саша выйшла першая, як заўсёды імклівая, нецярплівая, — ёй цяжка было глядзець на развітанне.Шамякін./узнач.наз.нецярплі́вы, ‑ага, м.; нецярплі́вая, ‑ай, ж.— Ты раскажы, дзед, што там сёння было? — прасілі нецярплівыя.Якімовіч.// Які выражае нецярпенне. Праз хвіліну пачулася нецярплівае наравістае фырканне каня.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць; незак.
1.каго. Вадзіць каня пры ворыве, абворванні чаго‑н.
2.чым. Рабіць рух чым‑н. Афіцэр нездаволена паводзіць плячамі, хмурнее яго прадаўгаваты выпешчаны твар.Навуменка.Дзік стаяў і паволі паводзіў галавою, цяжка сапучы.Пташнікаў.
•••
Паводзіць сябе — трымаць сябе якім‑н. чынам. Усе тут паводзяць сябе вельмі стрымана, ціха.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацмо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Цмокаць некаторы час; цмокнуць некалькі разоў. Дзяўчаты паглядзелі Вадзімку: пацмокалі языкамі, пазабаўлялі хлопчыка. Ён ім паўсміхаўся, і яны заспяшаліся з хаты.Сабаленка.Тамаш Андрэевіч усхвал[я]вана паварушыўся на сядзенні, пацмокаў на каня, тузануў лейцы.Краўчанка.[Крушынін] спытаў, колькі каштуе дзесятак, моўчкі пакруціў галавою, пацмокаў і перайшоў да другой жанчыны.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)