Verbum

абястлу́сціць, ‑тлушчу, ‑тлусціш, ‑тлусціць; зак., што.

Спец. Выдаліць тлушч, тлушчавыя рэчывы. Абястлусціць знятую скуру. Абястлусціць гліну.

абясто́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Спец. Пазбавіць току, спыніць падачу току куды‑н. Абясточыць праводку.

адпяча́так, ‑тка, м.

Спец. След ад пальцаў, які астаўся на чым‑н. Адпячаткі пальцаў на кнізе.

абката́цца, ‑аецца; зак.

1. Зрабіцца роўным, гладкім; утрамбавацца ад язды. Дарога абкаталася.

2. Спец. Прайсці абкатку.

абнасе́ніць, ‑ніць; зак., што.

Спец. Кінуць насенне ў зямлю (пра расліны). Лісцёвыя пароды абнасенілі ўчастак лесу.

абсарбі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.

Спец. Паглынуць (паглынаць), усмактаць (усмоктваць).

[Лац. absorbere.]

дыгра́ф, ‑а, м.

Спец. Двухзнакавая літара (дж, дз), якая ўжываецца для перадачы на пісьмо адпаведных гукаў.

дэрыва́т, ‑у, М ‑ваце, м.

Спец. Вытворнае ад чаго‑н. пярвічнага, больш агульнага. Нітрабензол — дэрыват бензолу.

[Ад лац. derivatus — адведзены.]

масіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. масіраваць ​² і масіравацца ​².

мезадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Сярэдні зародкавы лісток у мнагаклетачных жывёлін (акрамя губак і кішачнаполасцевых) і чалавека.

[Ад грэч. mésos — сярэдні, прамежкавы і dérma — скура.]