скол, ‑у, м.

1. Месца, дзе адкалоўся, скалоўся кавалак чаго‑н. Скол на камені.

2. зб. Тое, што сколата, сколатыя кавалкі чаго‑н. Ледзяны скол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словаспалучэ́нне, ‑я, н.

Тое, што і словазлучэнне. Адной з асаблівасцей паэтычнага стылю Тараса Шаўчэнкі з’яўляецца багатае насычэнне верша ідыяматычнымі ўкраінскімі выразамі — украінізмамі, устойлівымі словаспалучэннямі. Палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спяко́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і спякотны. Летні дзень быў спякотлівы, душны. Грамовіч. Ялта — гэта спякотлівае сонца, рознакаляровыя ружы і зялёныя кіпарысы. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыгуно́к, ‑нка, м.

Тое, што і стрыгун. Гэтага Тромб не баяўся, ён помніў, як ляскалі пугі на выпасе чыстакроўных коней, дзе ён бегаў стрыгунком. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́дарга, ‑і, ДМ ‑рзе, ж.

Тое, што і сутарга. Зноў, чамусьці, успомнілася .. [Віцьку] пра бацьку, яго скурчаныя ад сударгі ногі, безнадзейныя воклічы аб дапамозе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схваці́ць, схвачу, схваціш, схваціць; зак., каго-што.

Тое, што і схапіць. Чалавек паспешна схваціў пад паху шапку і жакетку і баязліва выскачыў за дзверы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́шку, прысл.

Разм. Тое, што і троху. Раптам з елкі шышка — стук! А за ёй другая — Смольная, тугая — Шлоп! Каб трошку, дык у лоб. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́былец, ‑льца, м.

Тое, што і туземец. Другія за шмаццё, за ром, За шкло, люстэркі, фарбы У тубыльцаў і ў іх багоў Выманівалі скарбы. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; незак.

Разм. Тое, што і тупацець. Чарнавокі бутуз-важак, схамянуўшыся і ўжо не азіраючыся на Дар’ю Сяргееўну, зухавата тупоча ножкамі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́ніс, ‑а, м.

Спартыўная гульня з мячом і ракеткамі на пляцоўцы-корце з сеткай пасярэдзіне. Спаборніцтва па тэнісу.

•••

Настольны тэністое, што і пінг-понг.

[Англ. tennis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)