Verbum

ляйчы́на гл. лейцы.

ляка́ла, -а, мн. -ы, ляка́л і -аў, н.

1. Фігурная лінейка для вычэрчвання крывых ліній.

2. У тэхніцы: кантрольна-вымяральны інструмент для праверкі вырабаў крывалінейнага профілю.

ляка́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па вырабе лякал (у 2 знач.).

|| ж. ляка́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ляка́льшчыцкі, -ая, -ае.

ляка́рства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Медыцынскі сродак для лячэння ці папярэджвання хваробы.

|| прым. ляка́рствавы, -ая, -ае.

ля́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Дзіцячая цацка ў выглядзе фігуркі чалавека, а таксама макет фігуры чалавека ці жывёлы для тэатральных прадстаўленняў.

2. Пра каго-, што-н. вельмі прыгожае, прывабнае (разм.).

|| памянш. ля́лечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ля́лечны, -ая, -ае.

ляля́к, леляка́, мн. лелякі́; леляко́ў, м.

Начная насякомаедная птушка.

лямантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

Моцна і працягла крычаць; нястрымна плакаць.

|| наз. лямантава́нне, -я, н. і ля́мант, -у, М -нце, м.

ля́мец, -мцу, м.

Тоўсты, шчыльны матэрыял, звалены з шэрсці, воўны.

Падшыць валёнкі лямцам.

|| прым. ля́мцавы, -ая, -ае.

ляме́ш, лемяша́, мн. лемяшы́, лемяшо́ў, м.

Частка плуга, якая падразае пласт зямлі знізу і адвальвае яго.

|| прым. ляме́шны, -ая, -ае.

ля́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Шырокі рэмень са скуры ці моцнай тканіны, які перакідваецца цераз плячо пры перацягванні, пераносцы грузу і інш.

Адвязаць лямкі.

◊

Цягнуць лямку (разм.) — займацца цяжкай аднастайнай працай, справай.

|| памянш. ля́мачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ля́мачны, -ая, -ае.